การลดปริมาณคดีขึ้นสู่ศาลอุทธรณ์โดยการกลั่นกรองการอุทธรณ์ดุลพินิจในการกำหนดโทษ

Abstract

จากการศึกษาพบว่า การอุทธรณ์คำพิพากษาของไทยนั้น เดิมไม่เคยมีบทบัญญัติห้ามการอุทธรณ์มาก่อน ทำให้ปริมาณคดีขึ้นสู่ศาลอุทธรณ์เป็นจำนวนมาก จึงได้มีการจำกัดสิทธิไม่ให้คู่ความอุทธรณ์คดีกันอย่างไม่จำเป็น เพื่อป้องกันมิให้คดีที่ไม่มีสาระสำคัญขึ้นสู่การพิจารณาของศาลอุทธรณ์

การอุทธรณ์ดุลพินิจในการกำหนดโทษ ซึ่งถือเป็นปัญหาข้อเท็จจริงนั้น ประเทศไทยให้สิทธิในการอุทธรณ์ปัญหาข้อเท็จจริงได้ถึงสองครั้งและไม่มีข้อจำกัดเรื่องการอุทธรณ์ดุลพินิจในการกำหนดโทษของศาลชั้นต้น จากการศึกษาพบว่าในกระบวนพิจารณาของศาลต่างประเทศ เช่นประเทศสหรัฐอเมริกาจะไม่มีการอุทธรณ์การกำหนดโทษ เว้นแต่ศาลลงโทษเกินตารางการกำหนดโทษ ประเทศอังกฤษจะอุทธรณ์การกำหนดโทษได้ต้องได้รับอนุญาตจากศาลอุทธรณ์ฝ่ายคดีอาญาก่อน และประเทศฝรั่งเศส ไม่ได้มีการแยกการอุทธรณ์การกำหนดโทษ จึงให้สิทธิในการอุทธรณ์ทั้งปัญหาข้อเท็จจริงและปัญหาข้อกฎหมาย แต่ให้สิทธิในการอุทธรณ์ปัญหาข้อเท็จจริงเพียงครั้งเดียว

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้เสนอแนวคิดว่าในอนาคตควรเพิ่มเติมกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา โดยมีการแยกการอุทธรณ์การกำหนดโทษออกจากการอุทธรณ์ปัญหาข้อเท็จจริง เช่นเดียวกับประเทศอังกฤษ เพื่อให้คดีที่มีความสำคัญได้รับการพิจารณาอย่างรวดเร็ว และลดปริมาณของการอุทธรณ์ดุลพินิจในการกำหนดโทษของศาลชั้นต้น