ความรับผิดทางอาญา สำหรับกรณีการกระทำในลักษณะละเมิดสิทธิส่วนตัวด้วยการแอบดู

Abstract

การแอบดู หรือที่มักเรียกกันมาแต่เดิมว่า ถ้ำมอง เป็นการกระทำที่ละเมิดต่อความเป็นส่วนตัวของผู้อื่น ทั้งยังแฝงนัยที่เป็นการกระทำทางเพศ โดยในปัจจุบัน รูปแบบของพฤติกรรมดังกล่าวได้ปรับเปลี่ยนไปตามความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี สู่พฤติกรรมการแอบบันทึกภาพ หรือเรียกกันโดยทั่วไปว่า แอบถ่าย อันเป็นการกระทำที่สามารถก่อภัยต่อสิทธิส่วนตัวของผู้อื่นได้อย่างร้ายแรง เมื่อการเผยแพร่ภาพแอบบันทึกหรือ คลิปแอบถ่าย สามารถกระทำได้อย่างสะดวกและรวดเร็วผ่านระบบอินเตอร์เน็ต หลายภาคส่วนของสังคมจึงได้แสดงความกังวลต่อปัญหาพิษภัย จากการแอบดูและแอบบันทึกภาพ ซึ่งกลายเป็นปัญหาสำคัญทางสังคมที่จำเป็นจะต้องได้รับการแก้ไขอย่างเร่งด่วน ดังนั้นวิทยานิพนธ์ฉบับนี้จึงศึกษาถึงกรณีการละเมิดสิทธิส่วนตัวด้วยการแอบดู โดยมุ่งเน้นที่ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายของประเทศไทยในปัจจุบันที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมดังกล่าว รวมถึงแนวคิดและมาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับการกระทำดังกล่าวของต่างประเทศ เพื่อที่จะแสวงหาแนวทางอันเหมาะสมในการพัฒนากฎหมายของประเทศไทย ให้สามารถตอบสนองต่อปัญหาได้อย่างมีประสิทธิภาพ จากผลการศึกษาพบว่า ในหลายประเทศได้มีการบัญญัติกฎหมายเพื่อบังคับใช้กับการแอบบันทึกภาพ และอาจรวมถึงการแอบดูขึ้นโดยเฉพาะ เช่น สหรัฐอเมริกา อังกฤษ แคนาดาและนิวซีแลนด์ ซึ่งเมื่อพิจารณาตามหลักทฤษฎีทางอาญาภายใต้บริบททางสังคมวัฒนธรรมของประเทศไทยก็พบว่า การแอบดูและแอบบันทึกภาพเป็นพฤติกรรมที่ถือได้ว่า อยู่ในขอบเขตอันควรนำกฎหมายอาญามาบังคับใช้แก่พฤติกรรมดังกล่าวเช่นเดียวกับในต่างประเทศ อย่างไรก็ตาม การที่ประเทศไทยยังไม่มีบทบัญญัติกฎหมายเฉพาะที่เกี่ยวกับการแอบดูและแอบบันทึกภาพ เมื่อเกิดการร้องทุกข์กล่าวโทษให้ดำเนินคดีกับการกระทำดังกล่าว จึงจำเป็นต้องนำบทบัญญัติที่มีอยู่ตามประมวลกฎหมายอาญา และพระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ พ.ศ. 2550 มาปรับบังคับใช้ ซึ่งพบว่ากฎหมายที่มีใช้บังคับอยู่นั้น ไม่มีความครอบคลุมและไม่อาจให้ความคุ้มครองต่อสิทธิส่วนตัว จากการถูกแทรกแซงรุกล้ำโดยการกระทำดังกล่าวได้อย่างเพียงพอ วิทยานิพนธ์ฉบับนี้จึงได้เสนอแนวทางในการบัญญัติกฎหมายและมาตรการทางกฎหมาย เพื่อที่จะให้ความคุ้มครองสิทธิส่วนตัวจากการแอบดูและแอบบันทึกภาพได้อย่างเหมาะสมและมีประสิทธิภาพ