ปัญหาการนำจารีตประเพณีทางการค้ามาใช้ในกฎหมายไทย

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาถึงการนำจารีตประเพณีทางการค้ามาใช้ในสัญญาทางพาณิชย์ภายใต้ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ที่มีอยู่ในปัจจุบัน และศึกษาถึงวิธีการนำจารีตประเพณีทางการค้ามาใช้ในสัญญาทางพาณิชย์หากมีการประกาศใช้ร่างพระราชบัญญัติสัญญาซื้อขายสินค้าทางพาณิชย์ พ.ศ. ... โดยนำมาวิเคราะห์และเปรียบเทียบกับการนำจารีตประเพณีทางการค้ามาใช้โดยกฎหมายต่างๆ คือ อนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยการซื้อขายสินค้าระหว่างประเทศ (CISG) หลักทั่วไปเกี่ยวกับสัญญาทางพาณิชย์ระหว่างประเทศ (UNIDROIT) กฎหมายเอกรูปทางการค้าของประเทศสหรัฐอเมริกา (UCC) และกฎหมายพาณิชย์ของประเทศญี่ปุ่น จากการศึกษาพบว่า ในปัจจุบันภายใต้ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มิได้มีบทบัญญัติเกี่ยวกับจารีตประเพณีทางการค้าเอาไว้โดยตรง แต่สามารถนำมาใช้โดยถือว่าเป็นเจตนาของคู่สัญญา และอาจถือได้ว่าอยู่ในความหมายของ ”ปกติประเพณี” อันสามารถนำมาใช้โดยอาศัยการตีความสัญญาตามมาตรา 368 ได้ แต่การนำมาใช้อุดช่องว่างแห่งกฎหมายตามมาตรา 4 ในฐานะเป็นจารีตประเพณีแห่งท้องถิ่นอาจไม่ครอบคลุมถึงจารีตประเพณีทางการค้าทุกประเภท ดังนั้นผู้วิจัยมีความเห็นว่า ประเทศไทยควรมีบทบัญญัติเกี่ยวกับเรื่องจารีตประเพณีทางการค้าเอาไว้โดยตรง และควรมีการให้คำนิยามถึงความหมายของคำว่า “แนวปฏิบัติทางการค้า” และ“จารีตประเพณีทางการค้า” เพื่อความเข้าใจที่ถูกต้องตรงกันของคู่สัญญา นอกจากนั้น จารีตประเพณีทางการค้าควรมีผลผูกพันคู่สัญญาในฐานะเป็นส่วนหนึ่งของสัญญา เพื่อให้เกิดความสอดคล้องและเหมาะสมกับการทำธุรกรรมทางพาณิชย์