ความรับผิดทางแพ่งอันเกิดจากการล่วงละเมิดข้อมูลข่าวสารส่วนบุคคล

Abstract

ปัญหาการละเมิดสิทธิส่วนบุคคล เป็นปัญหาที่ก่อให้เกิดความรำคาญยิ่งในปัจจุบัน โดยเฉพาะการใช้จดหมายหรือโทรศัพท์สอบถามการขอใช้บริการทางธุรกิจบางประเภท ซึ่งเป็นที่น่าสงสัยว่าข้อมูลส่วนตัวของบุคคลนั้นไปปรากฏอยู่กับผู้สอบถามได้อย่างไร ปัญหาดังกล่าวนอกจากจะสร้างความรำคาญแก่เจ้าของข้อมูลส่วนบุคคลแล้ว ยังอาจสร้างความเสียหายอย่างยิ่งต่อเจ้าของข้อมูล เพราะเจ้าของข้อมูลไม่อาจทราบวัตถุประสงค์ของผู้ละเมิดว่าจะนำไปใช้ประโยชน์อย่างไร และเมื่อใดการวิจัยนี้ได้ศึกษาในเรื่องของความรับผิดทางแพ่งของไทยในปัจจุบัน อันมีวัตถุประสงค์หลักเพื่อให้ผู้เสียหายได้รับการเยียวยาความเสียหายมากที่สุด ว่าจะเพียงพอต่อการกำหนดความรับผิดทางแพ่งให้แก่เจ้าของข้อมูลส่วนบุคคล ผู้ได้รับความเสียหายจากการล่วงละเมิดในข้อมูลข่าวสารส่วนบุคคลหรือไม่ อีกทั้งในขณะนี้มีร่างพระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล พ.ศ. ... ที่จะออกมาใช้บังคับกับเรื่องนี้โดยตรงจึงต้องพิจารณาถึงความเหมาะสมของร่างพระราชบัญญัติฉบับนี้ด้วย จากการศึกษาพบได้ว่า ในปัจจุบันประเทศไทยยังไม่มีกฎหมายที่ออกมาให้ความคุ้มครองข้อมูลข่าวสารส่วนบุคคลเป็นการทั่วไป จึงทำให้มีการล่วงละเมิดข้อมูลข่าวสารส่วนบุคคลสำหรับข้อมูลประเภทที่กฎหมายยังครอบคลุมไปไม่ถึง และเมื่อความคุ้มครองไม่อาจครอบคลุมในทุกเรื่องได้ การเยียวยาความเสียหายจึงไม่อาจเกิดขึ้นได้ หมายความว่าความรับผิดทางแพ่งอันเกิดจากการล่วงละเมิดข้อมูลส่วนบุคคลก็ย่อมไม่ครอบคลุมเพียงพอ ที่จะคุ้มครองเจ้าของข้อมูลส่วนบุคคลนั้น ซึ่งหากไม่พิจารณาถึงร่างพระราชบัญญัติฯ จะพบได้ว่าเมื่อเกิดการล่วงละเมิดข้อมูลข่าวสารส่วนบุคคลขึ้น เจ้าของข้อมูลส่วนบุคคลต้องนำเอาบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ เรื่องละเมิดมาปรับใช้ในการเยียวยาความเสียหาย ซึ่งอาจเป็นภาระแก่เจ้าของข้อมูลผู้เสียหายที่ต้องนำสืบพิสูจน์ถึงองค์ประกอบความผิดทางละเมิด โดยในโลกแห่งเทคโนโลยีที่สามารถโอนถ่ายข้อมูลได้โดยง่าย จึงเป็นการยากที่เจ้าของข้อมูลผู้เสียหายจะพิสูจน์หาความผิดต่อการละเมิดต่อสิทธิส่วนบุคคลที่เป็นนามธรรมนี้ ดังนั้น ร่างพระราชบัญญัติฯ จึงเป็นเสมือนทางออกในการชดใช้เยียวยาความเสียหายให้แก่เจ้าของข้อมูลส่วนบุคคลผู้เสียหายได้ชัดเจนขึ้น โดยกำหนดมาตรการความรับผิดทางแพ่งเอาไว้เป็นการเฉพาะ ในลักษณะของความรับผิดเด็ดขาดที่ผู้กระทำย่อมต้องรับผิดเสมอ เว้นแต่เข้าข้อยกเว้นตามที่กฎหมายกำหนดไว้ ไม่ว่าผู้กระทำละเมิดนั้นจะกระทำโดยจงใจหรือประมาทเลินเล่อหรือไม่ก็ตาม จึงเห็นควรที่จะนำร่างพระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล พ.ศ. ... นี้ที่มีความเหมาะสมกับสภาวการณ์ปัจจุบันออกมาเป็นกฎหมายมีผลใช้บังคับโดยเร็ว