ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยครอบครัวกับปัญหาพฤติกรรมของเด็กสมาธิสั้น ภาคตะวันออก

Abstract

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงบรรยาย มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษา 1) ปัญหาพฤติกรรมของเด็กสมาธิสั้น 2) ความสัมพันธ์ระหว่าง ปัจจัยครอบครัว ซึ่งประกอบด้วยความเพียงพอของรายได้ ความสัมพันธ์ภายในครอบครัว ปัญหาทางจิตของพ่อแม่/ผู้ดูแล กิจวัตรสุขภาพครอบครัวและการปฏิบัติหน้าที่ของครอบครัวกับปัญหาพฤติกรรมของเด็กสมาธิสั้น กลุ่มตัวอย่าง คือพ่อแม่หรือผู้ดูแลของเด็กสมาธิสั้น (อายุ 6-12 ปี) จำนวน 120 คน ที่มารับบริการต่อเนื่องในแผนกผู้ป่วยนอกโรงพยาบาลในเขตภาคตะวันออก เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ 1) แบบสัมภาษณ์ความเพียงพอของรายได้ 2) แบบประเมินความสัมพันธ์ภายในครอบครัว 3) แบบสอบถามปัจจัยด้านกิจวัตรสุขภาพครอบครัว 4) แบบสอบถามการปฏิบัติหน้าที่ของครอบครัว 5) แบบประเมินพฤติกรรมเด็ก (SDQ) มีค่าความเที่ยงของเครื่องมือ เท่ากับ .95, .88, .87, .92 และ .74 ตามลำดับ วิเคราะห์ความสัมพันธ์ โดยใช้ สถิติสัมประสิทธิ์ Eta และสหสัมพันธ์เพียร์สัน ผลการวิจัยพบว่า 1) เด็กสมาธิสั้นมีปัญหาพฤติกรรมด้านความสัมพันธ์กับเพื่อน คิดเป็นร้อยละ 70.00 พฤติกรรมอยู่ไม่นิ่ง ร้อยละ 62.50 พฤติกรรมด้านอารมณ์ ร้อยละ 54.20 พฤติกรรมเกเร ร้อยละ 34.20 และพฤติกรรมด้านสัมพันธภาพทางสังคม ร้อยละ 20.00 2) การเจ็บป่วยทางจิตของพ่อแม่/ผู้ดูแล มีความสัมพันธ์ทางบวก กับปัญหาพฤติกรรมของเด็กสมาธิสั้น อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 3) ความเพียงพอของรายได้ ความสัมพันธ์ภายในครอบครัว กิจวัตรสุขภาพครอบครัว และการปฏิบัติหน้าที่ของครอบครัว มีความสัมพันธ์ทางลบ กับปัญหาพฤติกรรมของเด็กสมาธิสั้น อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01