Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มุ่งที่จะศึกษาความผิดทางอาญาว่าด้วยการใช้เทคโนโลยีเพื่อหลีกเลี่ยงเทคโนโลยีป้องกันการละเมิดลิขสิทธิ์เพื่อหาคำตอบว่าควรบัญญัติให้การหลีกเลี่ยงเทคโนโลยีป้องกันการละเมิดลิขสิทธิ์หรือที่เรียกว่ามาตรการป้องกันทางเทคโนโลยีนั้นเป็นความผิดตามกฎหมายไทยหรือไม่ และหากต้องบัญญัติให้การกระทำดังกล่าวเป็นความผิดตามกฎหมายไทยแล้ว ควรจะมีแนวทางเช่นไรจึงจะเหมาะสม ในการศึกษาวิจัยครั้งนี้ผู้เขียนได้ศึกษาและวิเคราะห์ข้อมูลจากตัวบทกฎหมายของประเทศต่างๆ ที่ได้บัญญัติความผิดในการหลีกเลี่ยงมาตรการป้องกันทางเทคโนโลยี คำพิพากษา ตำรากฎหมาย บทความ ตลอดจนแนวคิดของนักกฎหมายทั้งของประเทศไทยและต่างประเทศ โดยผลการวิจัยพบว่าควรบัญญัติให้การหลีกเลี่ยงมาตรการป้องกันทางเทคโนโลยีเป็นความผิดตามกฎหมายไทย ซึ่งปัจจุบันประเทศไทยไม่มีบทบัญญัติเฉพาะที่จะนำมาบังคับใช้กับการหลีกเลี่ยงมาตรการทางเทคโนโลยี แม้บทบัญญัติที่มีอยู่จะสามารถนำมาปรับใช้ได้แต่มีความไม่เหมาะสม จากการศึกษานำไปสู่ข้อสรุปที่ว่าแนวทางที่เหมาะสมของประเทศไทยหากต้องบัญญัติให้การหลีกเลี่ยงมาตรการป้องกันทางเทคโนโลยีเป็นความผิดควรจะเป็นเช่นไร โดยผู้เขียนได้ให้ข้อเสนอว่ากรณีการหลีกเลี่ยงมาตรการป้องกันทางเทคโนโลยีโดยตรงควรห้ามเฉพาะการหลีกเลี่ยงมาตรการควบคุมการเข้าถึง ส่วนการกระทำอันเป็นการตระเตรียมการเพื่อหลีกเลี่ยงมาตรการป้องกันทางเทคโนโลยีนั้นควรห้ามทั้งการหลีกเลี่ยงมาตรการควบคุมการทำซ้ำและมาตรการควบคุมการเข้าถึง อีกทั้งมาตรการทางเทคโนโลยีที่ให้ความคุ้มครองต้องเป็นมาตรการทางเทคโนโลยีที่มีประสิทธิภาพ และเป็นมาตรการทางเทคโนโลยีที่ใช้เพื่อป้องกันการละเมิดลิขสิทธิ์เท่านั้น โดยบทบัญญัติดังกล่าวควรบัญญัติเพิ่มเติมไว้ในพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
