Abstract:
การวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อชี้ให้เห็นถึงปัญหาตามคำวินิจฉัยของคณะกรรมการกฤษฎีกา ในเรื่องการใช้สิทธิของคนต่างด้าว ตามสนธิสัญญาทางไมตรีและความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจ ระหว่าง ราชอาณาจักรไทย กับ สหรัฐอเมริกา ในประเด็นเรื่องการขอใช้สิทธิตามสนธิสัญญาฉบับนี้ของบริษัทไพศาลประกันภัย จำกัด ผลการวิจัยพบว่า โดยผลของความตกลงระหว่างประเทศไทยกับสหรัฐอเมริกา ทำให้ภาคีแห่งสนธิสัญญาฉบับนี้มีหน้าที่ที่จะต้องปฏิบัติตามข้อบทในสนธิสัญญาฉบับนี้ ตามหลักสัญญาต้องเป็นสัญญา และสนธิสัญญาฉบับนี้มีข้อกำหนดที่ให้สิทธิแก่บุคคลซึ่งมีสัญชาติสหรัฐอเมริกาสามารถที่จะประกอบกิจการในราชอาณาจักรไทยได้อย่างบุคคลสัญชาติไทย ตามหลักปฏิบัติอย่างคนชาติ ได้ในกิจการหลายประเภท รวมทั้งในธุรกิจประกันวินาศภัย แต่เนื่องจากระเบียบ กฎเกณฑ์ที่ได้ประกาศใช้ในภายหลัง สำหรับธุรกิจประกันวินาศภัย มีข้อจำกัดสิทธิของบุคคลต่างด้าวในธุรกิจประกันวินาศภัย เช่น การจำกัดสัดส่วนในการเป็นผู้ถือหุ้นของคนต่างด้าว การอำนาจในการบริหารกิจการของคนต่างด้าว โดยการจำกัดสัดส่วนกรรมการซึ่งเป็นคนต่างด้าวในบริษัทประกันวินาศภัย และการห้ามขยายสาขาของบริษัทประกันวินาศภัยต่างประเทศ เป็นต้น ทำให้คนชาติสหรัฐอเมริกาไม่สามารถที่จะใช้สิทธิได้อย่างคนชาติไทยในธุรกิจประเภทนี้ และจากคำวินิจของคณะกรรมการกฤษฏีกา ในกรณีของบริษัทไพศาลประกันภัย จำกัด พบว่าคำวินิจฉัยของคณะกรรมการกฤษฏีกาบางส่วนไม่สอดคล้องกับหลักของกฎหมายระหว่างประเทศ อย่างไรก็ตามหากได้มีการนำข้อบทในสนธิสัญญาฉบับนี้มาพิจารณาจะพบว่ามีข้อบทในสนธิสัญญาฉบับนี้ที่ให้สิทธิรัฐบาลไทยสามารถที่จะกีดกันการใช้สิทธิของบุคคลสัญชาติสหรัฐอเมริกาในธุรกิจประกันวินาศภัยได้ เพื่อหลีกเลียงปัญหาความรับผิดในทางระหว่างประเทศ ซึ่งประเทศไทยอาจต้องรับผิดต่อสหรัฐอเมริกา
