Abstract:
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อปรับปรุงค่าความเผื่อของช่องว่างน้ำมันหล่อลื่นระหว่างเพลาลูกเบี้ยวและประกับเพลาลูกเบี้ยวในเครื่องยนต์ดีเซล งานวิจัยได้ (1) สำรวจผลการขัดข้องของเครื่องยนต์ดีเซลอันเนื่องจากการสึกหรอของช่องว่างน้ำมันของประกับเพลาลูกเบี้ยวและเพลาลูกเบี้ยว (2) ทดสอบเครื่องยนต์ดีเซลที่มีช่องว่างน้ำมันหล่อลื่น ตั้งแต่ 0.05 มิลลิเมตร ถึง 0.275 มิลลิเมตร โดยเปลี่ยนแปลงค่าความเผื่อของเพลาลูกเบี้ยวระหว่าง 3.795 ถึง 3.99 มิลลิเมตร ตามมาตรฐาน มอก.787-2531 (3) วัดค่าความเรียบผิวของประกับเพลาลูกเบี้ยวและเพลาลูกเบี้ยวเพื่อหาค่าความสึกหรอ (4) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างช่องว่างน้ำมันกับค่าความสึกหรอและกับค่าความสามารถทางการผลิต (Cp) (5) กำหนดค่าความเผื่อของขนาดเพลาลูกเบี้ยวที่ให้ค่าช่องว่างน้ำมันต่ำสุดที่ทำให้ Cp สูงกว่า 1.33 (6) ทดลองผลิตชิ้นส่วนเพลาลูกเบี้ยวและประกับเพลาลูกเบี้ยวเพื่อการผลิตเครื่องยนต์ดีเซล ผลการศึกษาพบว่า (1) ค่าช่องว่างน้ำมันหล่อลื่นต่ำสุดก่อนและหลังศึกษามีค่าเท่ากับ 0.030 และ 0.110 มิลลิเมตร ตามลำดับ และค่าช่องว่างน้ำมันหล่อลื่นสูงสุดมีค่าเท่ากับ 0.160 และ 0.240 มิลลิเมตร ตามลำดับ (2) ขนาดของเพลาลูกเบี้ยวลดลงจากเดิม 3.99[super script]+0.00 [subscript]-0.08 มิลลิเมตร เป็น 3.91[super script]+0.00 [subscript]-0.08 มิลลิเมตร (3) ค่าความสามารถทางการประกอบระหว่างเพลาลูกเบี้ยวและประกับเพลาลูกเบี้ยว (Cp) มีค่าเพิ่มขึ้นจากเดิม 0.53 ไปเป็น 1.38 (4) ผลการทดลองผลิตชิ้นส่วนเพลาลูกเบี้ยวให้ค่าความสามารถทางการผลิตของเครื่องจักร (Cmk) ลดลงจากเดิม 1.76 เป็น 1.53 และ (5) จากผลการทดลองใช้ในการผลิตเครื่องยนต์ดีเซลที่ปรับปรุงแล้วเป็นเวลา 2 ปี หรือระยะทางไม่น้อยกว่า 30,000 กิโลเมตร ยังไม่พบข้อร้องเรียนจากลูกค้า
