ความรับผิดทางละเมิดในการให้คำแนะนำโดยประมาท

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีความมุ่งหมายในการศึกษาหลักความรับผิดทางละเมิดในการให้คำแนะนำโดยประมาท อันเป็นหลักกฎหมายที่ถือกำเนิดและวิวัฒนาการมาจากคำพิพากษาของศาลในระบบ Common Law ว่ามีหลักเกณฑ์อย่างไร จนกระทั่งประเทศในระบบ Civil Law ได้นำหลักกฎหมายนี้มาศึกษาและสร้างหลักเกณฑ์ในการปรับใช้ขึ้นมาซึ่งก่อให้เกิดปัญหาทางกฎหมายอย่างไรบ้าง โดยเฉพาะปัญหาช่องว่างทางกฎหมายซึ่งไม่สามารถค้นหากฎหมายใดๆที่นำมาใช้ครอบคลุมข้อเท็จจริงได้ทุกกรณี หลักความรับผิดทางละเมิดในการให้คำแนะนำโดยประมาทเกิดขึ้นจากคำพิพากษาของศาลอังกฤษ โดยวัตถุประสงค์ที่ต้องการคุ้มครองความไว้เนื้อเชื่อใจของบุคคลผู้ได้รับความเสียหายจากการให้คำแนะนำโดยประมาทของบุคคลอื่น ดังนั้นพื้นฐานที่สำคัญที่สุดของหลักนี้คือ ผู้เสียหายและผู้ให้คำแนะนำต้องมีความสัมพันธ์พิเศษต่อกัน ความสัมพันธ์พิเศษนั้นจะก่อให้เกิดความไว้เนื้อเชื่อใจที่ผู้เสียหายมีต่อความรู้ความเชี่ยวชาญของผู้ให้คำแนะนำอย่างสมเหตุสมผล ซึ่งเมื่อผู้ให้คำแนะนำทราบถึงความไว้เนื้อเชื่อใจดังกล่าว จะสันนิษฐานไว้ก่อนว่าผู้ให้คำแนะนำมีความรับผิดชอบในคุณภาพของคำแนะนำที่จะให้แก่ผู้เสียหายและจะมีหน้าที่ใช้ความระมัดระวังในการให้คำแนะนำด้วยความไม่ประมาท หากผู้ให้คำแนะนำฝ่าฝืนหน้าที่นั้นและส่งผลให้ผู้รับคำแนะนำได้รับความเสียหาย ผู้ให้คำแนะนำจำต้องรับผิดต่อผู้รับคำแนะนำในความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการที่ตนให้คำแนะนำไปโดยประมาทตามหลักความรับผิดทางละเมิดในการให้คำแนะนำโดยประมาทนี้ จากลักษณะของความรับผิดทางละเมิดนี้ สิทธิของผู้เสียหายที่ได้รับความเสียหาย คือ สิทธิทางเศรษฐกิจโดยแท้ อันมิใช่สิทธิเด็ดขาดที่ได้รับการคุ้มครองตามกฎหมายละเมิดไทย ดังนั้นหากเกิดข้อเท็จจริงที่ความเสียหายเกิดขึ้นจากการให้คำแนะนำโดยประมาทขึ้นในประเทศไทยแล้ว ผู้เสียหายย่อมไม่อาจได้รับการเยียวยาค่าสินไหมทดแทนจากกฎหมายละเมิดได้ จึงก่อให้เกิดปัญหาช่องว่างทางกฎหมายที่ยังไม่ได้รับการแก้ไข นอกจากนี้การจะรับหลักความรับผิดทางละเมิดจากการให้คำแนะนำโดยประมาทซึ่งเป็นหลักกฎหมายในระบบ Common Law มาปรับใช้เลยก็ย่อมเป็นไปไม่ได้ เนื่องจากนิติวิธีในการบังคับใช้กฎหมายของระบบ Common Law และ Civil Law แตกต่างกัน ดังนั้นวิธีการแก้ปัญหาที่มีแนวโน้มจะเป็นไปได้ คือ การนำหลักกฎหมายสัญญามาปรับใช้ โดยเริ่มให้ความคุ้มครองผู้เสียหายที่มีความสัมพันธ์ทางสัญญากับผู้ให้คำแนะนำในการเยียวยาความเสียหายทางเศรษฐกิจโดยแท้อันเกิดเนื่องมาจากการให้คำแนะนำใดๆได้ ซึ่งการเริ่มต้นเช่นนี้จะเป็นการเปิดโอกาสให้มีการพัฒนาความคุ้มครองผู้เสียหายจากการให้คำแนะนำโดยประมาทเกิดขึ้นในกฎหมายไทยต่อไป