ความรับผิดทางละเมิดต่อบุคคลภายนอกกรณีการประกอบวิชาชีพผิดพลาดในการก่อสร้างอาคาร : ศึกษาเฉพาะผู้ประกอบวิชาชีพวิศวกรโยธาและสถาปนิก

Abstract

สถาปนิกและวิศวกรโยธาเป็นบุคคลที่ต้องใช้ความรู้และความชำนาญเฉพาะด้านในการประกอบวิชาชีพ โดยต้องปฏิบัติตามมาตรฐานในการประกอบวิชาชีพของตน หากไม่ใช้ความระมัดระวังในการประกอบวิชาชีพจนก่อให้เกิดความเสียหายแก่บุคคลทั่วไป ผู้ที่ได้รับความเสียหายจากการประกอบวิชาชีพผิดพลาด อาจฟ้องให้สถาปนิกหรือวิศวกรรับผิดทางละเมิดตามมาตรา 420 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ซึ่งผู้เสียหายต้องประสบความยากลำบากในการพิสูจน์องค์ประกอบเรื่องความประมาทเลินเล่อของสถาปนิกและวิศวกร เนื่องจากผู้เสียหายเป็นบุคคลทั่วไปที่ไม่มีความรู้ความเข้าใจในหลักการและแนวทางการปฏิบัติงานของผู้ประกอบวิชาชีพ อีกทั้งในปัจจุบัน มาตรฐานการประกอบวิชาชีพไม่ได้ถูกกำหนดเป็นกฎหมายอย่างชัดเจน ดังนั้น ผู้วิจัยเห็นว่าควรให้องค์กรทางวิชาชีพที่มีอำนาจ นำมาตรฐานต่างๆที่ใช้ปฏิบัติงานจริงและเป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปในกลุ่มผู้ประกอบวิชาชีพมาบัญญัติเป็นกฎหมาย โดยบทบัญญัติดังกล่าวจะเข้าลักษณะของกฎหมายอันมีที่ประสงค์เพื่อจะปกป้องบุคคลอื่นตามมาตรา 422 ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ซึ่งจะส่งผลให้ผู้เสียหายได้รับประโยชน์จากข้อสันนิษฐานความผิด ทำให้ช่วยลดภาระการพิสูจน์ของผู้เสียหายได้มาก ในบางกรณี งานก่อสร้างอาคารของสถาปนิกและวิศวกรได้ก่อความเสียหายแก่บุคคลจำนวนมาก สถาปนิกและวิศวกรที่ต้องรับผิดอาจไม่มีกองทรัพย์สินเพียงพอที่จะชดใช้ค่าเสียหายได้ทั้งหมด ทำให้ผู้เสียหายบางส่วนไม่ได้รับการชดใช้เยียวยา ดังนั้นผู้วิจัยเห็นว่าควรนำระบบประกันภัยวิชาชีพมาใช้เป็นมาตรการเสริมกฎหมายละเมิดในส่วนของการชดใช้เยียวยา เพื่อให้เกิดการชดใช้เยียวยาอย่างเหมาะสมและเป็นธรรมแก่ผู้เสียหายทุกคนตามเจตนารมณ์ของกฎหมายละเมิด