การใช้ดุลยพินิจในการให้สินเชื่อทางธุรกิจกับความรับผิดทางอาญา : ศึกษาเฉพาะกรณีให้สินเชื่อเพื่อครอบงำกิจการ

Abstract

สินเชื่อเพื่อครอบงำกิจการ เป็นสินเชื่อประเภทหนึ่งในทางธุรกิจ แต่การเข้าครอบงำกิจการมีเหตุจูงใจหลายอย่าง สินเชื่อประเภทนี้จึงมีความเสี่ยงสูง นอกจากผู้อนุมัติสินเชื่อจะต้องปฏิบัติตามนโยบาย และระเบียบแบบแผนของสถาบันการเงินหรือธนาคารพาณิชย์นั้นแล้วยังจะต้องประเมินความเสี่ยงจากปัจจัยทุกๆ ด้าน และจะต้องพิจารณาด้วยความระมัดระวังอย่างผู้มีวิชาชีพ (Prudential) ด้วย บ่อยครั้งที่การใช้ดุลยพินิจให้สินเชื่อเพื่อครอบงำกิจการโดยทุจริต หรือไม่ใช้ความระมัดระวังอย่างผู้มีวิชาชีพ ทำให้เกิดความเสียหายขึ้น มีผลกระทบต่อประชาชนและเศรษฐกิจโดยรวม จึงมีกฎหมายกำหนดความรับผิดของผู้แทนนิติบุคคล ซึ่งได้รับมอบหมายให้จัดการทรัพย์สินของผู้อื่นที่กระทำโดยทุจริต แต่การพิสูจน์เจตนาทุจริตนั้นกระทำได้ยาก เพราะผู้อนุมัติสินเชื่อจะกล่าวอ้างได้ว่ากระทำไปในกรอบอำนาจ ไม่เจตนาให้เกิดความเสียหาย การพิจารณาความรับผิดในทางอาญาของผู้ใช้ดุลยพินิจอนุมัตสินเชื่อเพื่อครอบงำกิจการจึงไม่ควรพิจารณาจากการกระทำโดยเจตนาเพียงอย่างเดียว แต่ควรจะนำหลักความรับผิดโดยประมาทเลินเล่อ และหลักความรับผิดโดยเด็ดขาดของประเทศในระบบ Common Law มาประกอบพิจารณาด้วย