Abstract:
ปัจจุบันการกระทำอันเป็นการก่อการร้ายได้เพิ่มและทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการก่อการร้ายในลักษณะรูปแบบใด การกระทำอันเป็นการก่อการร้ายที่ใช้นิวเคลียร์ก็ถือว่าเป็นภัยอันตรายอย่างหนึ่ง ซึ่งหากเกิดขึ้นแล้วจะก่อให้เกิดความเสียหายแก่มวลมนุษยชาติอย่างมาก ดังนั้นประเทศทั้งหลายร่วมกับสหประชาชาติ และทบวงการพลังงานปรมาณูระหว่างประเทศ (IAEA) จึงต้องร่วมมือกัน เพื่อป้องกัน ปราบปราม และต่อต้านการกระทำที่เป็นการก่อการร้ายที่ใช้นิวเคลียร์ โดยอนุสัญญาระหว่างประเทศเพื่อปราบปรามการก่อการร้ายที่ใช้นิวเคลียร์ ค.ศ.2005 เป็นความพยายามล่าสุดในการดำเนินการเพื่อการป้องกันและปราบปราม ต่อต้านการก่อการร้ายที่ใช้นิวเคลียร์ วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มุ่งที่จะศึกษาถึงลักษณะ องค์ประกอบ และความหมายของการกระทำอันเป็นการก่อการร้ายที่ใช้นิวเคลียร์ รวมทั้งแนวโน้มที่ประเทศไทยจะให้สัตยาบันเข้าเป็นภาคี รวมทั้งศึกษากฎหมายและการปฏิบัติจากประเทศสมาชิกที่ได้เป็นภาคี ตลอดจนผลกระทบด้านกฎหมาย และการดำเนินการอื่น ๆหากประเทศไทยเข้าเป็นภาคีของอนุสัญญานี้ ผลจากการศึกษาพบว่าอนุสัญญาฉบับนี้ยังคงมีปัญหาในทางปฏิบัติบางประการเป็นต้นว่า ขาดการกำหนดคำนิยามของการก่อการร้ายที่ใช้นิวเคลียร์ซึ่งยังคงเป็นปัญหาเช่นเดียวกับอนุสัญญาต่อต้านการก่อการร้ายระหว่าประเทศอื่นๆ นอกจากนี้ยังมีปัญหาขอบเขตการกระทำความผิด และการบังคับใช้อนุสัญญา ทั้งนี้หากประเทศไทยจะดำเนินการเข้าเป็นภาคีในอนุสัญญาดังกล่าว จึงจำเป็นจะต้องดำเนินการแก้ไขเปลี่ยนแปลงกฎหมายภายในให้สอดคล้องต่อไปกับการกระทำความผิดที่ได้กำหนดไว้ในอนุสัญญาต่อไป
