Abstract:
ความรับผิดของรัฐต่อพยานในการให้ความคุ้มครองตามมาตรการพิเศษนี้ เป็นเรื่องที่รัฐบริหารโครงการคุ้มครองพยานด้วยมาตรการพิเศษผิดพลาด จนเป็นเหตุให้พยานผู้เข้าร่วมโครงการต้องได้รับผลเสียหายจากการกระทำของรัฐดังกล่าว สาเหตุที่ทำให้รัฐต้องรับผิดเกิดจากกรณีที่รัฐไม่อาจตอบสนองสิทธิของพยานในคดีอาญาตามรัฐธรรมนูญให้แก่พยานผู้เข้าร่วมโครงการ หรือเป็นกรณีที่รัฐไม่อาจตอบสนองสิทธิตามกฎหมายมหาชนให้แก่พยาน อันได้แก่ รัฐไม่คุ้มครองพยานให้มีความปลอดภัย รัฐปฏิบัติต่อพยานอย่างไม่เหมาะสม และรัฐไม่จ่ายค่าตอบแทนที่จำเป็นและสมควรแก่พยาน สำหรับขอบเขตความรับผิดของรัฐต่อพยาน ได้แก่ การจ่ายค่าสินไหมทดแทน การรักษาสัญญา และการบังคับชำระหนี้โดยเฉพาะเจาะจง และเนื่องจากความรับผิดของรัฐต่อพยานที่เกิดขึ้นนั้น เป็นความเสียหายที่เกิดขึ้นแก่ปัจเจกชนผู้มาเป็นพยาน โดยผลของการกระทำของบุคคลที่รัฐใช้ในการให้ความคุ้มครองพยานด้วยมาตรการพิเศษ ดังนั้น เจ้าหน้าที่ของรัฐจะต้องมีความรับผิดต่อพยานร่วมกับรัฐด้วยในบางกรณี กล่าวคือ หากเจ้าหน้าที่ของรัฐกระทำละเมิดต่อพยานในการปฏิบัติการคุ้มครองพยานด้วยมาตรการพิเศษด้วยความจงใจหรือประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรง เจ้าหน้าที่ของรัฐจะต้องจ่ายค่าสินไหมทดแทนคืนให้แก่หน่วยงานของรัฐที่ตนสังกัดอยู่ภายหลังจากที่หน่วยงานของรัฐนั้นได้จ่ายค่าสินไหมทดแทนให้แก่พยานเป็นที่เรียบร้อยแล้ว อนึ่ง ผู้วิจัยนำเสนอให้มีการเปลี่ยนแปลงกระบวนการในการรับคนเข้าสู่ระบบการให้ความคุ้มครองตามมาตรการพิเศษ ด้วยการจัดทำบันทึกข้อตกลงเบื้องต้นระหว่างรัฐกับพยานประกอบการจัดทำหนังสือให้ความยินยอมของพยาน เพื่อประโยชน์ในการสร้างความเข้าใจที่ตรงกันเกี่ยวกับเรื่องสิทธิหน้าที่ของพยานตลอดจนการวางตนอย่างเหมาะสมในระหว่างการอยู่ภายใต้โครงการคุ้มครองพยานด้วยมาตรการพิเศษ
