Abstract:
การลงโทษเป็นกระบวนการใช้มาตรการทางกฎหมายควบคุมสังคม เพื่อจำกัดขอบเขตความ ประพฤติของแต่ละบุคคลในการรักษาไว้ ซึ่งความปลอดภัย ความเป็นระเบียบเรียบร้อย ศีลธรรมอันดี และเสถียรภาพทางสังคม ซึ่งการลงโทษนั้นจะมีสถานเบาไปถึงสถานหนัก โดยจะมีตั้งแต่โทษปรับ จนไปถึงโทษประหารชีวิต ทั้งนี้การลงโทษประหารชีวิตเป็นรูปแบบการลงโทษที่เก่าแก่และรุนแรงที่สุด ซึ่งมีมาตั้งแต่สมัยสังคมดั้งเดิมจนกระทั้งถึงทุกวันนี้ สำหรับประเทศไทย และประเทศลาวนั้น ก็เป็น ประเทศที่ยังคงไว้ซึ่งโทษประหารชีวิต แต่ก็ได้มีการพัฒนาและปรับเปลี่ยนวิธีการประหารชีวิตเรื่อยมา โดยหวังจะทำให้เป็นวิธีการประหารชีวิตที่ดูเหมือนว่าไม่เป็นการทารุณโหดร้าย ไร้มนุษยธรรม และทำให้ผู้ถูกประหารชีวิตเสียชีวิตโดยเร็วและไม่ทรมาน แต่อย่างไรก็ตาม การประหารชีวิตนั้นไม่ว่าจะใช้วิธีการประหารชีวิตแบบไหน อย่างไร สุดท้ายวัตถุประสงค์หลักก็คือทำให้ผู้ถูกประหารนั้นเสียชีวิตเช่นเดิม ฉะนั้นปัญหาที่สำคัญในการบังคับโทษประหารชีวิต ก็คือวิธีการ และขั้นตอนซึ่งเป็นกระบวนการที่จะยืนยันความถูกต้องในการประหารชีวิต โดยจะทำให้ไม่มีการประหารชีวิตผู้บริสุทธิ์และไม่มีการประหารชีวิตผิดตัว วิทยานิพนธ์เรื่องนี้ศึกษาเปรียบเทียบการบังคับโทษประหารชีวิตระหว่างประเทศไทยกับประ เทศลาว พบว่ามีความคล้ายคลึงและแตกต่างกัน และขั้นตอนการประหารชีวิตของแต่ละประเทศนั้นมีทั้งข้อดีและข้อเสีย จากการศึกษาพบว่าปัจจุบันประเทศลาวยังไม่มีกฎหมายที่บัญญัติเกี่ยวกับวิธีการและขั้นตอน การบังคับโทษประหารชีวิตไว้อย่างชัดเจน และยังมีข้อด้อยอยู่หลายประการ ไม่ว่าจะเป็นขั้นตอนการตระเตรียมหรือขั้นตอนการประหารก็เช่นกัน ซึ่งจะเป็นช่องว่างในการทุจริตได้ง่ายหรืออาจมีโอกาสที่จะประหารผิดตัวได้มาก ผู้เขียนได้เสนอให้มีการปรับปรุง แก้ไขบรรดากฎหมาย และพระราชบัญญัติที่ เกี่ยวข้องเพื่อกำหนดขั้นตอน และวิธีการประหารชีวิตให้มีความสอดคล้องเหมาะสมโดย เทียบเคียงกับ นานาอารยะประเทศ
