Abstract:
วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ เป็นการศึกษาการการดำเนินธุรกิจแบบเศรษฐกิจพึ่งตนเอง กรณีศึกษาเปรียบเทียบระหว่างชุมชนวัดไร่ขิงและชุมชนวัดดอนหวาย โดยมีวัตถุประสงค์ 3 ประการ ที่ก่อให้เกิดอำนาจผูกพันระหว่างคนกับชุมชน ประการแรก เพื่อศึกษาการก่อตัวเติบโตในการดำรงวิถีชีวิตชุมชน ประการที่สอง เพื่อศึกษาเปรียบเทียบการดำเนินธุรกิจชุมชนของชุมชนวัดไร่ขิงและชุมชนวัดดอนหวาย ดำรงอยู่ได้ท่ามกลางกระแสทุนนิยม ประการที่สาม เพื่อศึกษาลักษณะเฉพาะของชุมชนวัดไร่ขิงและชุมชนวัดดอนหวายในการบริหารจัดการทางเศรษฐกิจ เพื่อการดำเนินธุรกิจชุมชนของทั้งสองชุมชน อันได้แก่ วิถีการผลิต และการบริหารชุมชนในแนวธุรกิจชุมชนพึ่งตนเอง เป็นการศึกษาภายใต้ภูมิหลังของชุมชน โครงสร้างเศรษฐกิจชุมชนและโครงสร้างทางสังคมในชุมชนวัดไร่ขิงและชุมชนวัดดอนหวาย จากการศึกษาพบว่า ปัจจัยสำคัญที่มีผลความสำเร็จและความล้มเหลวของธุรกิจชุมชน คือ นโยบายจากภาครัฐอันเป็นปัจจัยความสัมพันธ์ภายนอกที่เข้ามาชี้นำและเปลี่ยนวิถีชีวิตชุมชน ส่วนปัจจัยภายใน คือ ผู้นำและสมาชิกในชุมชน ซึ่งยึดหลักการทำธุรกิจชุมชนด้วยการใช้หลักคิดแบบภูมิปัญญา และการสืบทอดอาชีพจากบรรพบุรุษ รวมทั้งหลักแห่งการพึ่งตนเอง โดยวิธีการออมและไม่ขยายธุรกิจเกินกำลังของครอบครัวเป็นสิ่งสำคัญ ทำให้การประกอบอาชีพไม่ต้องพึ่งพาเงินทุนจากภายนอก ทำให้ชุมชนเข็มแข็งและสามารถดำเนินธุรกิจชุมได้ยั่งยืน