Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการเสริมสังกะสีเมธไธโอนิลไกลซีเนทเปรียบเทียบกับสังกะสีซัลเฟต และศึกษาระดับที่เหมาะสมของการเสริมสังกะสีในอาหารสุนัข ต่อลักษณะขน และปริมาณสังกะสีในพลาสมา ขน และมูลของสุนัข แบ่งเป็น 2 การทดลอง การทดลองที่ 1 ทำการศึกษาผลของการเสริมสังกะสีเมทไธโอนิลไกลซีเนทเปรียบเทียบกับสังกะสีซัลเฟต ที่ระดับ 120 พีพีเอ็ม ในสุนัขพันธุ์บีเกิ้ล เพศเมีย ที่โตเต็มที่ จำนวน 8 ตัว สุ่มแบ่งเป็น 2 กลุ่ม ๆ ละ 4 ตัว วางแผนการทดลองแบบเปลี่ยนสลับ การทดลองที่ 2 เป็นการนำสังกะสีรูปแบบที่ให้ผลดีที่สุดจากการทดลองที่ 1 มาศึกษาระดับที่เหมาะสมของการเสริมสังกะสีในอาหารสุนัข ได้แก่ ระดับ 80 120 และ 160 พีพีเอ็ม โดยศึกษาในสุนัขพันธุ์บีเกิ้ล เพศเมีย ที่โตเต็ม จำนวน 9 ตัว สุ่มแบ่งเป็น 3 กลุ่ม ๆ ละ 3 ตัว วางแผนการทดลองแบบ 3 x 3 จัตุรัสลาติน ทั้งการทดลองที่ 1 และ 2 ใช้อาหารสุนัขทางการค้าที่ผลิตขึ้น โดยมีสังกะสีที่ได้จากวัตถุดิบอาหารสัตว์เท่านั้นเป็นอาหารพื้นฐาน แล้วทำเสริมสังกะสีด้วยรูปแบบและ/หรือระดับที่ต้องการศึกษาให้แก่สุนัข ระยะเวลาทดลองในแต่ละช่วง 5 สัปดาห์ โดยสุนัขได้รับอาหารพื้นฐาน 2 สัปดาห์ (ระยะปรับตัว) และได้รับอาหารพื้นฐานพร้อมการเสริมสังกะสี 3 สัปดาห์ (ระยะทดสอบ) ผลการทดลองที่ 1 พบว่าการเสริมสังกะสีเมทไธโอนิลไกลซีเนทในอาหารสุนัข ทำให้สุนัขมีอัตราการเจริญของขน ปริมาณสังกะสีที่สะสมในขน ประสิทธิภาพการทำงานของเอนไซม์อัลคาไลน์ฟอสฟาเตส การดูดซึมสังกะสี (P < 0.05) และปริมาณสังกะสีในพลาสมา (P < 0.10) มากกว่า และมีสภาพเส้นขนที่ดีกว่าการเสริมด้วยสังกะสีซัลเฟต จึงเลือกสังกะสีเมทไธโอนิลไกลซีเนทมาทำการศึกษาในการทดลองที่ 2 ซึ่งผลการทดลองพบว่า การเสริมสังกะสีที่ระดับ 160 พีพีเอ็ม ทำให้อัตราการเจริญของขน ปริมาณสังกะสีที่สะสมในขน ปริมาณสังกะสีในพลาสมาการดูดซึมสังกะสี (P < 0.05) และประสิทธิภาพการทำงานของเอนไซม์อัลคาไลน์ฟอสฟาเตส (P < 0.10) สูงกว่าการเสริมสังกะสีที่ระดับ 80 และ 120 พีพีเอ็ม ส่วนสภาพเส้นขนพบว่า การเสริมสังกะสีที่ระดับ 120 และ 160 พีพีเอ็ม ทำให้สภาพเส้นขนที่มีเกล็ดขนเรียงตัวราบเรียบดีกว่าและแตกน้อยกว่าการเสริมที่ระดับ 80 พีพีเอ็ม จากผลการทดลองสรุปได้ว่าการเสริมสังกะสีเมทไธโอนิลไกลซีเนทที่ระดับ 160 พีพีเอ็ม ทำให้สุนัขมีอัตราการเจริญของขน และปริมาณสังกะสีในพลาสมาและขนที่สูงกว่า และสภาพเส้นขนที่มีเกล็ดขนเรียงตัวราบเรียบดีกว่า และแตกน้อยกว่าการเสริมที่ระดับ 80 และ 120 พีพีเอ็ม
