ผลของการใช้กระต่ายช่วยบำบัดต่อการเห็นคุณค่าในตนเอง ภาวะซึมเศร้า และความสุขของเด็กกำพร้าสถานสงเคราะห์เด็กหญิงบ้านราชวิถี

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการใช้โปรแกรมการบำบัดด้วยกระต่ายที่มีต่อความรู้สึกเห็นคุณค่าในตนเอง, ภาวะซึมเศร้า และความสุขของเด็กกำพร้าภายในกลุ่มทดลอง ระหว่างก่อน หลัง และระยะติดตามผล 1 เดือน และเพื่อศึกษาเปรียบเทียบระดับความรู้สึกเห็นคุณค่าในตนเอง, ภาวะซึมเศร้า และความสุขของเด็กกำพร้า ระหว่างกลุ่มทดลอง และกลุ่มควบคุม กลุ่มตัวอย่างทั้ง 30 คนเป็นเด็กที่มีอายุระหว่าง 12-15 ปี ณ สถานสงเคราะห์เด็กหญิงบ้านราชวิถี โดยกลุ่มตัวอย่างจะถูกแบ่งกลุ่มโดยใช้วิธีการสุ่มแบบระบบ เข้าไปยังกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมกลุ่มละ 15 คน โดยกลุ่มทดลองจะเข้าร่วมกิจกรรมการบำบัดด้วยกระต่าย จำนวน 10 กิจกรรมเป็นเวลา 5 วัน ส่วนกลุ่มควบคุมดำเนินชีวิตตามปกติและจะได้รับกิจกรรมบำบัดภายหลังจากเสร็จสิ้นการเก็บผลการศึกษา การศึกษานี้ใช้ แบบวัดความรู้สึกเห็นคุณค่าในตนเอง, แบบประเมินภาวะซึมเศร้าในเด็ก และแบบวัดความสุขระยะก่อนและหลังการทดลอง สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูลใช้โปรแกรมสำเร็จรูป SPSS วิเคราะห์ด้วยสถิติ independent sample t-test โปรแกรม Stata SE 11.0 วิเคราะห์ ด้วยสถิติ Generalized Estimating Equations (GEE) และหาขนาดอิทธิพลของโปรแกรมตามวิธี ของ Cohen’s d ผลการวิจัยพบว่า หลังการเข้าร่วมกิจกรรมการบำบัดด้วยกระต่ายกลุ่มทดลองมีคะแนนภาวะซึมเศร้าลดลง และคะแนนความสุขเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และขนาดอิทธิพล(effect size) ของโปรแกรมบำบัด มีผลต่อภาวะซึมเศร้าปานกลาง ต่อความรู้สึกเห็นคุณค่าในตนเอง และความสุขมีขนาดเล็ก