Abstract:
การโจรกรรมข้อมูลซึ่งแสดงเอกลักษณ์บุคคล คือ การใช้ข้อมูลส่วนบุคคลของบุคคลอื่นแสวงหาประโยชน์ในทางที่มิชอบเพื่อตนเอง หรือผู้อื่น โดยปัจจุบันเกิดการกระทำความผิดในลักษณะนี้เป็นจำนวนมากในหลายประเทศทั่วโลก เนื่องจากความเจริญก้าวหน้าทางเทคโนโลยีทำให้การโจรกรรมข้อมูลซึ่งแสดงเอกลักษณ์บุคคลกระทำได้ง่ายมากขึ้น ซึ่งการกระทำความผิดในลักษณะนี้อาจนำไปสู่การกระทำความผิดที่ร้ายแรงอย่างอื่น เช่น การก่อการร้าย การค้ายาเสพติดข้ามชาติ เป็นต้น ประเทศไทยยังไม่มีบทกฎหมายเฉพาะที่จะนำมาบังคับใช้กับการโจรกรรมข้อมูลซึ่งแสดงเอกลักษณ์บุคคล เมื่อเกิดการกระทำความผิดขึ้นจึงต้องนำบทบัญญัติในประมวลกฎหมายอาญา และพระราชบัญญัติที่เกี่ยวข้องอื่นๆ มาบังคับใช้ เช่น พระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ พ.ศ.2550 ฯลฯ จากการศึกษาพบว่าบทกฎหมายที่นำมาปรับใช้ยังมีความไม่ครอบคลุม เช่น ถ้าเป็นเพียงการลักข้อมูลซึ่งแสดงเอกลักษณ์บุคคลเพื่อไปกระทำความผิด ยังไม่มีกฎหมายบัญญัติให้การกระทำดังกล่าวเป็นความผิด รวมถึงการครอบครอง การจำหน่ายจ่ายโอนข้อมูลซึ่งแสดงเอกลักษณ์บุคคล ดังนี้เมื่อศึกษาเปรียบเทียบกับกฎหมายของประเทศสหรัฐอเมริกา และประเทศแคนาดา แล้วพบว่ามีบทบัญญัติกฎหมายที่มีความครอบคลุมการกระทำความผิดมากกว่ากฎหมายไทย เนื่องด้วยมีการบัญญัติฐานความผิดการโจรกรรมข้อมูลซึ่งแสดงเอกลักษณ์บุคคลไว้เป็นการเฉพาะ ทำให้สามารถบังคับใช้กฎหมายแก่การกระทำความผิดได้ ผู้เขียนจึงขอเสนอให้มีการกำหนดความผิดเกี่ยวกับการโจรกรรมข้อมูลซึ่งแสดงเอกลักษณ์บุคคลเป็นความผิดทางอาญาในกฎหมายไทย โดยกำหนดในรูปแบบของกฎหมายเฉพาะ ซึ่งสามารถปรับใช้ได้เป็นการทั่วไป และมีความครอบคลุมได้ทุกกรณีของการกระทำความผิด ทั้งนี้โดยนำกฎหมายของประเทศสหรัฐอเมริกา ประเทศแคนาดา และประเทศสหราชอาณาจักรมาเป็นแนวทางในการกำหนดกฎหมายเพื่อให้มีความเหมาะสมกับรูปแบบของความผิดที่เกิดขึ้น
