การวิเคราะห์การปล่อยคาร์บอนจากขั้นตอนการรื้อถอนอาคารและการทำลายอาคาร

Abstract

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาขั้นตอนต่างๆ การใช้พลังงาน รวมถึงวิเคราะห์ปริมาณการปล่อยคาร์บอนที่ใช้ในกระบวนการการรื้อถอนอาคารและการทำลายอาคารโดยใช้วิธีการคำนวณการปล่อยก๊าซเรือนกระจกซึ่งในรูปของคาร์บอนไดออกไซด์เทียบเท่า (Carbon dioxide equivalent, CO₂e) ซึ่งอ้างอิงค่าสัมประสิทธิ์การปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากองค์การบริหารจัดการก๊าซเรือนกระจก (องค์การมหาชน) และจากโปรแกรมสำเร็จรูป SimaPro 7.3.3 โดยทำการวิจัยโดยการสอบถามผู้รับเหมารื้อถอนอาคาร ถึงวิธีการรื้อถอนอาคารและทำลายอาคาร เครื่องมือและอุปกรณ์ที่ใช้ รวมถึงแนวทางการจัดการเศษวัสดุที่ได้หลังการรื้อถอนอาคารและการทำลายอาคาร โดยมีอาคารกรณีศึกษาที่ใช้เป็นอาคารอ้างอิงในการวิจัยคือ บ้านพักอาศัย ขนาดพื้นที่ใช้สอย 264 m2 และประเภทอาคารสำนักงาน ซึ่งมีขนาดพื้นที่ใช้สอย 11,375 m2 ผลการวิจัยพบว่า ในการรื้อถอนและทำลายบ้านพักอาศัยมีการใช้พลังงานเฉลี่ยทั้งสิ้น 51,497.25 MJ และมีการปล่อยคาร์บอนเท่ากับ 3,877.87 KgCO₂e และเมื่อเฉลี่ยต่อพื้นที่ใช้สอยเท่ากับ 14.69 kgCO₂e/m² และอาคารสำนักงานมีการใช้พลังงานในการรื้อถอนและทำลายอาคารเฉลี่ยทั้งสิ้น 590,644.47 MJ และมีการปล่อยคาร์บอนเท่ากับ 44,469.04 KgCO₂e และเมื่อเฉลี่ยต่อพื้นที่ใช้สอยเท่ากับ 3.91kgCO₂e/m2 เมื่อทำเปรียบเทียบทั้งวัฏจักรชีวิตอาคารกรณีศึกษาที่ใช้เป็นอาคารอ้างอิงพบว่า ขั้นตอนการรื้อถอนและการทำลายบ้านพักอาศัยมีการปล่อยคาร์บอนเพียงร้อยละ 0.60 ของการปล่อยคาร์บอนตลอดวัฏจักรชีวิตอาคาร และขั้นตอนการรื้อถอนและการทำลายอาคารสำนักงานมีการปล่อยคาร์บอนเพียงร้อยละ 0.12 ของการปล่อยคาร์บอนตลอดวัฏจักรชีวิตอาคาร จากผลการวิจัยสามารถสรุปได้ว่าวัสดุประเภทที่เป็นโลหะและอโลหะ รวมถึงอิฐมอญ และคอนกรีตเป็นวัสดุที่มีผลทำให้เกิดการปล่อยคาร์บอนออกสู่ชั้นบรรยากาศมากที่สุด ดังนั้นแนวทางในการลดการปล่อยคาร์บอนควรคำนึงถึงแนวทางการเลือกใช้วิธีการและเครื่องมือในการรื้อถอนอาคารและการทำลายอาคารที่ รวมถึงการจัดการเศษวัสดุที่ได้อาคารที่มีประสิทธิภาพ และนอกจากนี้การออกแบบอาคารที่มีประสิทธิภาพ โดยการเลือกใช้วัสดุในอาคารที่ลดการเกิดของเสีย เช่น การออกแบบอาคารที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมโดยการเลือกใช้วัสดุที่สามารถนำกลับมาใช้ซ้ำได้ เช่น ไม้ จะสามารถลดปริมาณการปล่อยคาร์บอนได้เช่นเดียวกัน