Abstract:
การแสวงหาความช่วยเหลือทางจิตใจนั้นเป็นการตอบสนองอย่างหนึ่งต่อการจัดการกับปัญหาในยามที่มนุษย์ต้องเผชิญกับความทุกข์ใจ และการแสวงหาความช่วยเหลือทางจิตใจอย่างมีประสิทธิภาพนั้นจึงเป็นสิ่งที่บุคคลที่บุคคลจะให้ความสำคัญ จากการศึกษาของ King และคณะ (2006) ในประเทศออสเตรเลีย มีการศึกษาถึงแรงจูงในที่วัยรุ่นตัดสินใจเลือกใช้ช่องทางอินเทอร์เน็ตในการใช้บริการการปรึกษาทางจิตวิทยา นี้เองจึงกลายมาเป็นคำถามของการวิจัยนี้ที่ต้องการศึกษาถึงประสบการณ์การแสวงหาความช่วยเหลือด้านจิตใจผ่านทางอินเทอร์เน็ตของวัยรุ่นในประเทศไทย
ผู้ให้ข้อมูลในการวิจัยครั้งนี้ อายุระหว่าง 18 - 25 ปี และเป็นผู้เคยมีประสบการณ์แสวงหาความช่วยเหลือด้านจิตใจผ่านอินเทอร์เน็ต และมีความสมัครใจให้ข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์จำนวน 9 คน ข้อมูลที่ได้จากการสัมภาษณ์ถูกนำมาวิเคราะห์ข้อมูลโดยวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพแบบทีมผู้วิจัยเห็นชอบร่วมกัน ผลจากการวิเคราะห์ได้พบประเด็นหลักในประสบการณ์การแสวงหาความช่วยเหลือทางจิตใจผ่านอินเทอร์เน็ต 6 ประเด็นได้แก่ (1) การรับรู้ถึงสัญญาณเตือนที่รบกวนการใช้ชีวิตประจำวัน หรือการรับรู้ถึงภาวะใจที่เป็นทุกข์ (2) การจัดการกับสัญญาณเตือนที่รบกวนด้วยการ ลงมือจัดการกับความทุกข์ด้วยตนเอง (3) การเริ่มมองหา “แหล่งช่วยเหลืออื่น หรือ โอเอซิส” ด้วยการพิจารณาถึงบุคคลจะที่สามารถให้ประโยชน์กับตนเมื่อต้องการความช่วยเหลือ (4) การเลือกพึ่งพามืออาชีพผ่านทางอินเทอร์เน็ต รวมทั้งสิ่งที่เอื้อในการตัดสินใจแสวงหาความช่วยเหลือผ่านช่องทางอินเทอร์เน็ต (5) ประสบการณ์ขณะที่พูดคุยกับนักวิชาชีพ เช่น ความรู้สึกมีคนเข้าใจและการรับรู้ปัญหาที่ชัดเจนจนหาหนทางคลี่ตลายปัญหาได้ในระหว่างการสนทนา (6) ประสบการณ์ด้านข้อจำกัดในการพูดคุยปรึกษาทางอินเทอร์เน็ต ประสบการณ์ของผู้ให้ข้อมูลการวิจัยนี้ได้ช่วยเพิ่มความเข้าใจของประสบการณ์การแสวงหาความช่วยเหลือของผู้ใช้บริการที่เลือกช่องทางอินเทอร์เน็ตในการจัดการปัญหาของตน และยังเป็นข้อมูลสำคัญเพื่อนำมาปรับใช้เพื่อเพิ่มช่องทางในการบริการการปรึกษาเชิงจิตวิทยาให้มีประสิทธิภาพโดยการนำเทคโนโลยีเข้ามาช่วย
