Abstract:
การวิจัยครั้งนร้มีวัตถุประสงค์เพื่อการศึกษากระบวนการสร้างสรรค์การแสดงประสานเสียงเรื่อง ข้าว ที่ใช้สื่อสารอัตลักษณ์ร่วมของกลุ่มประเทศลุ่มน้ำโขง จากการแสดงประสานเสียงเชิงประยุกต์ เรื่องราวของข้าว ซึ่งเป็นการแสดงทดลองที่ต้องการสร้างมุมมองอัตลักษณ์ร่วม(สามัญ)เกี่ยวกับวัฒนธรรมข้าวให้กับผู้ชมชาวไทยโดยไม่จำกัดเพศและอายุ ในฐานะเครื่องมือการสื่อสารเชิงวัฒนธรรมสู่ความเป็นประชาคมอาเซียนในปีพ.ศ.2558
ผลการวิจัยพบว่าการแสดงเพลประสานเสียงสามารถสื่อสารประเด็นที่ซับซ้อนให้เกิดความน่าสนใจนำไปสู่การสร้างคุณค่าเรื่อง ข้าว ที่ถือเป็นอัตลักษณ์สามัญของกลุ่มประเทศลุ่มน้ำโขงใน 3 มิติคือ 1)เนื้อหาเชิงพิธีกรรม 2)ความเชื่อที่ดีงาม และ3)อิทธิพลจากระบบทุนนิยม รูปแบบการแสดงเพลงประสานเสียงเป็นมิติใหม่ของการขับร้องประสานเสียงไทย ผลการศึกษาจากนักแสดงพบว่าความเข้าใจในการแสดงและการร้องเป็นประสบการณ์แบบใหม่ที่ไม่เคยมีในการประสานเสียงปกติ ผลการศึกษาด้านการรับรู้เชิงทัศนคติจากผู้ชมพบว่า การแสดงเพลงประสานเสียงช่วยกระตุ้นให้ผู้ชมสนใจและอยากชมต่อไป การแสดงสื่อถึงความเป็นอัตลักษณ์ร่วมกันของภูมิภาคลุ่มน้ำโขงได้จากเรื่องราวที่มีความเข้าใจง่ายและการร้องที่ความเป็นสากลทำให้เกิดการสร้างมุมมองร่วมกันเรื่อง ข้าว ได้ ในขณะที่การสัมภาษณ์จากผู้เชี่ยวชาญพบว่า แม้การแสดงประสานเสียงจะมีพลังในการสื่อสารและสร้างจินตนาการได้มากโดยเฉพาะการใช้เสียงสร้างบรรยากาศในการแสดง การแสดงสามารถสร้างความเข้าใจให้ผู้ชมทุกเพศทุกวัยได้ แต่การแสดงเพลงประสานเสียงนี้สื่อสารถึงอัตลักษณ์ของไทยและอาเซียนในวงกว้างได้มากกว่าความเป็นลุ่มน้ำโขง การเพิ่มองค์ประกอบอาทิ ภาษา สำเนียงเพลงร้อง เครื่องแต่งกายของกลุ่มชาติพันธุ์ เสียงอันเป็นสำเนียงและบรรยากาศจากเครื่องดนตรีของลุ่มน้ำโขงจะสามารถแสดงถึงเรื่องราวของ ข้าว ที่สื่อสารถึงภาพอัตลักษณ์ร่วมกัน(สามัญ)ของกลุ่มประเทศลุ่มน้ำโขงให้ผู้ชมทุกคนเข้าใจได้ชัดเจนขึ้น ขณะที่การแสดงเพลงประสานเสียงเป็นเครื่องมือการสื่อสารทางวัฒนธรรมรูปแบบหนึ่งที่สามารถพัฒนาสู่การสื่อสารในระดับสากลได้