Abstract:
วิทยานิพนธ์นี้มีวัตถุประสงค์ในศึกษาถึงปัญหาการบังคับใช้พระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน พ.ศ.2542 กับผู้กระทำความผิดฐานค้ามนุษย์ที่มีการบังคับใช้มาแล้วเป็นเวลา 5 ปี โดยใช้วิธีการศึกษาวิจัยเอกสาร เปรียบเทียบกฎหมายประเทศไทยกับกฎหมายต่างประเทศ
ผลการศึกษาวิจัยพบว่า การบังคับใช้กฎหมายป้องกันและปราบปรามการฟอกเงินกับความผิดค้ามนุษย์ในปัจจุบันยังคงมีปัญหาสำคัญ 5 ประการ ได้แก่ (1) มีปัญหาความซ้ำซ้อนของความ ผิดมูลฐาน เกี่ยวกับเพศกับความผิดมูลฐานค้ามนุษย์ (2) มีปัญหาสภาพบังคับของความผิดฐานค้ามนุษย์กับปัญหาที่เกี่ยวกับลักษณะและความผิด (3) มีปัญหาในเรื่องการทำงานแบบบูรณาการของหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับการกระทำความผิดฐานค้ามนุษย์ (4) มีปัณหาการประสานความร่วมมือของหน่วยงานป้องกันและปราบปรามการฟอกเงินกับต่างประเทศในความผิดฐานค้ามนุษย์ และ (5) มีปัญหาการบังคับใช้กฎหมายฟอกเงินกับการค้ามนุษย์ที่ผู้กระทำความผิดเป็นขบวนการใหญ่
ผู้วิจัยจึงมีข้อเสนอว่าเพื่อประสิทธิภาพในการบังคับใช้กฎหมายประเทศไทยควรนำการทำงานในรูปแบบของ Task Force หรือที่เรียกว่า “การทำงานแบบสหวิชาชีพ”มาใช้บูรณาการองค์กรบังคับใช้กฎหมายค้ามนุษย์กับกฎหมายฟอกเงิน ดังมีตัวอย่างให้เห็นจากการศึกษากรณีศึกษาของมลรัฐแท็กซัสที่มีการจัดตั้งศูนย์ป้องกันการค้ามนุษย์แห่งแท็กซัส (The Texas Human Trafficking Prevention Task Force) และให้มีการกำซับให้เจ้าหน้าที่ของรัฐดำเนินคดีกับผู้กระทำความผิดทุกตัวบทกฎหมายทุกประการ ตลอดจนให้มีการประสานให้มีการดำเนินคดีค้ามนุษย์ที่มีลักษณะเป็นการประกอบอาชญากรรมที่มีลักษณะเป็นองค์กรอาชญากรรมข้ามชาติตามพระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการมีส่วนร่วมในองค์กรอาชญากรรมข้ามชาติ พ.ศ.2556
