Abstract:
มาตรการควบคุมตัวบุคคลที่เป็นอันตรายเป็นมาตรการที่หน่วยงานในกระบวนการยุติธรรมทางอาญาใช้ควบคุมตัวผู้กระทำความผิดที่มีแนวโน้มจะกระทำความผิดในอนาคตเพื่อป้องกันและคุ้มครองสังคมให้พ้นจากอันตรายที่อาจเกิดขึ้นจากผู้กระทำความผิดที่เป็นอันตรายในหลายรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็นการควบคุมตัวจำเลยในระหว่างพิจารณา การควบคุมตัวบุคคลที่มีความบกพร่องทางจิต รวมทั้งการควบคุมตัวผู้กระทำความผิดที่ได้รับโทษจำคุกครบถ้วนแล้ว แต่มีความเสี่ยงสูงที่จะกระทำความผิดอาญาร้ายแรงซ้ำอีกหลังพ้นโทษ
แม้ว่าแนวคิดของมาตรการควบคุมตัวบุคคลที่เป็นอันตรายโดยการควบคุมตัวผู้กระทำความผิดหลังได้รับโทษจำคุกครบถ้วนเพื่อป้องกันการกระทำความผิดซ้ำจะปรากฏในกฎหมายไทยก็ตาม แต่มาตรการดังกล่าวยังมีข้อจำกัดและข้อขัดข้องหลายประการที่ไม่สอดคล้องกับแนวคิดและหลักการของมาตรการควบคุมตัวบุคคลที่เป็นอันตราย ซึ่งได้รับการพัฒนาและปรับปรุงเพื่อให้การแก้ไขปัญหาอาชญากรรมที่เกิดจากการกระทำความผิดซ้ำของผู้กระทำความผิดภายหลังพ้นโทษมีประสิทธิภาพมากขึ้น และในขณะเดียวกันก็ส่งผลกระทบต่อสิทธิและเสรีภาพของผู้กระทำความผิดที่ถูกควบคุมตัวเท่าที่จำเป็น ดังที่ใช้บังคับอยู่ในต่างประเทศในปัจจุบัน เป็นเหตุให้ไม่สามารถนำมาตรการดังกล่าวมาใช้แก้ไขปัญหาอาชญากรรมประเภทนี้เพื่อคุ้มครองป้องกันสังคมให้ปลอดภัยได้อย่างมีประสิทธิภาพ
ดังนั้น จึงควรแก้ไขเพิ่มเติมบทบัญญัติของกฎหมายในส่วนที่เกี่ยวข้องโดยกำหนดให้ศาลมีอำนาจสั่งควบคุมตัวผู้กระทำความผิดที่เป็นผู้มีบุคลิกภาพบกพร่องอย่างร้ายแรง ทำให้มีแนวโน้มสูงที่จะกระทำความผิดอาญาร้ายแรงซ้ำอีกหลังพ้นโทษ ภายใต้เงื่อนไขเรื่องการประเมินสภาพความเป็นอันตรายของบุคคลในขณะสิ้นสุดเวลาการลงโทษ และการพิจารณาสั่งใช้มาตรการตามหลักแห่งความได้สัดส่วน รวมถึงการทบทวนความจำเป็นและความเหมาะสมในการใช้มาตรการเป็นระยะ เพื่อให้สามารถนำมาตรการควบคุมตัวบุคคลที่เป็นอันตรายมาใช้เพื่อคุ้มครองประโยชน์ของสังคมส่วนรวมโดยส่งผลกระทบต่อสิทธิและเสรีภาพของผู้กระทำความผิดที่ถูกควบคุมตัวเท่าที่จำเป็น อันจะทำให้เกิดความสมดุลและความยุติธรรมต่อผู้มีส่วนเกี่ยวข้องทุกฝ่ายในท้ายที่สุด สมดังเจตนารมณ์ของแนวคิดและหลักการของมาตรการอย่างแท้จริง
