Abstract:
วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษาความผิดเกี่ยวกับการที่อดีตเจ้าหน้าที่ของรัฐกระทำการฝ่าฝืนข้อห้ามการประกอบอาชีพภายหลังพ้นจากตำแหน่งหน้าที่ในภาครัฐไม่ว่าชั่วคราวหรือถาวร โดยใช้ตำแหน่งหน้าที่ ความรู้พิเศษและข้อมูลภายในที่ได้เข้าถึงมาก่อน หรือการใช้อิทธิพลหรือความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเจ้าหน้าที่ของรัฐและผู้ทำการตัดสินใจในการแสวงหาประโยชน์แก่ตนเองหรือผู้อื่นโดยมิชอบ อันถือเป็นการใช้อำนาจหน้าที่ โดยใช้ช่องทางที่เจ้าหน้าที่ของรัฐมีอยู่ใช้แสวงหาประโยชน์ส่วนบุคคลหรือผู้อื่นโดยมิชอบ ซึ่งเป็นการกระทำที่ไม่เหมาะสมและละเมิดจริยธรรม ขัดต่อหลักความประพฤติอันชอบด้วยคุณธรรม ความไม่มีส่วนได้เสีย ระบบการบริหารงานที่ดี รวมถึงบั่นทอนความไว้เนื้อเชื่อใจของประชาชนต่อการดำเนินงานภาครัฐ โดยศึกษาถึงบทบัญญัติกฎหมายเกี่ยวกับการฝ่าฝืนข้อห้ามการประกอบอาชีพภายหลังพ้นจากตำแหน่งหน้าที่ในภาครัฐในประเทศไทยเปรียบเทียบกับในต่างประเทศ เพื่อตอบคำถามสำคัญอันเป็นเป้าหมายของวิทยานิพนธ์ฉบับนี้ว่า มีความจำเป็นต้องแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายให้มีความสมบูรณ์มากขึ้นหรือไม่ เพื่อให้บทบัญญัติกฎหมายเกี่ยวกับการฝ่าฝืนข้อห้ามการประกอบอาชีพภายหลังพ้นจากตำแหน่งหน้าที่ในภาครัฐในประเทศไทยมีความเหมาะสมและเกิดประสิทธิภาพในการบังคับใช้ต่อไป
ผลการศึกษาพบว่า แม้ประเทศไทยจะมีบทบัญญัติที่เกี่ยวข้องกับการฝ่าฝืนข้อห้ามการประกอบอาชีพภายหลังพ้นจากตำแหน่งหน้าที่ในภาครัฐมาตั้งแต่ พ.ศ. 2540 แล้วก็ตาม แต่เมื่อเปรียบเทียบกับกฎหมายของต่างประเทศ บทบัญญัติที่มีอยู่นั้นยังไม่ครอบคลุมเพียงพอในการป้องกันและแก้ไขปัญหาการฝ่าฝืนข้อห้ามการประกอบอาชีพภายหลังพ้นจากตำแหน่งหน้าที่ในภาครัฐ ดังนั้น วิทยานิพนธ์ฉบับนี้จึงได้เสนอแนะแนวทางในการปรับปรุงพัฒนากฎหมาย โดยการแก้ไขบทบัญญัติกฎหมายให้ครอบคลุมการกระทำที่เป็นการฝ่าฝืนข้อห้ามการประกอบอาชีพภายหลังพ้นจากตำแหน่งหน้าที่ในภาครัฐ และครอบคลุมขอบเขตการใช้บังคับแก่อดีตเจ้าหน้าที่ของรัฐ รวมถึงการสร้างมาตรการเสริมในเชิงป้องกันการฝ่าฝืนข้อห้ามการประกอบอาชีพภายหลังพ้นจากตำแหน่งหน้าที่ในภาครัฐและเสริมสร้างความประพฤติอันชอบด้วยคุณธรรม เพื่อให้บทบัญญัติกฎหมายในส่วนเกี่ยวกับการฝ่าฝืนข้อห้ามการประกอบอาชีพภายหลังพ้นจากตำแหน่งหน้าที่ในภาครัฐมีความเหมาะสมสอดคล้องและสมบูรณ์มากยิ่งขึ้นกว่าที่เป็นอยู่เดิม
