Abstract:
วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มุ่งที่จะศึกษาและแสวงหาคำตอบว่า การกำหนดให้เจ้าหน้าที่ของรัฐมีอำนาจโดยชอบด้วยกฎหมายในการดักรับข้อมูลตามกฎหมายไทยในปัจจุบันนั้นสมควรที่จะได้รับการปรับปรุงแก้ไขหรือไม่ อย่างไร
จากการศึกษาวิจัยพบว่า การกำหนดให้เจ้าหน้าที่ของรัฐมีอำนาจโดยชอบด้วยกฎหมายในการดักรับข้อมูลตามกฎหมายไทยในปัจจุบัน ยังไม่ครอบคลุมความผิดทางอาญาที่มีรูปแบบซับซ้อนได้อย่างเพียงพอ ส่งผลให้เกิดข้อจำกัดในเรื่องของวิธีการสืบสวนสอบสวนและแสวงหาพยานหลักฐาน นอกจากนี้ รูปแบบในการบัญญัติกฎหมายด้วยวิธีการนำไปแทรกไว้ในกฎหมายฉบับต่างๆ โดยมิได้บัญญัติไว้เป็นกฎหมายกลางเพียงฉบับเดียว ส่งผลให้กฎหมายขาดความเป็นเอกภาพและไม่มีมาตรฐานเดียวกัน อีกทั้งยังมิได้มีการกำหนดหลักเกณฑ์เกี่ยวกับการใช้ประโยชน์จากข้อมูลการติดต่อสื่อสารหรือพยานหลักฐานที่ได้มาโดยบังเอิญเอาไว้ ทำให้ไม่สามารถนำข้อมูลดังกล่าวมาใช้เพื่อประโยชน์ในการสืบสวนสอบสวนหรือใช้เป็นพยานหลักฐานในการพิจารณาคดีได้
ดังนั้น จึงสมควรที่จะทำการบัญญัติกฎหมายว่าด้วยการกำหนดให้เจ้าหน้าที่ของรัฐมีอำนาจโดยชอบด้วยกฎหมายในการดักรับข้อมูลขึ้นมาใหม่ โดยให้อยู่ในรูปแบบของกฎหมายกลางเพียงฉบับเดียว รวมทั้งเพิ่มเติมความผิดซึ่งเจ้าหน้าที่ของรัฐมีอำนาจในการดักรับข้อมูลให้ครอบคลุมถึงความผิดทางอาญาประเภทอื่นๆ ตามที่จำเป็นและสมควรด้วย ตลอดจนกำหนดหลักเกณฑ์เกี่ยวกับการใช้ประโยชน์จากข้อมูลการติดต่อสื่อสารหรือพยานหลักฐานที่ได้มาโดยบังเอิญเอาไว้อย่างเหมาะสมและชัดเจน ทั้งนี้ เพื่อให้กฎหมายดังกล่าวมีความเป็นเอกภาพ และสามารถนำมาใช้ป้องกันและปราบปรามอาชญากรรมในปัจจุบันได้อย่างมีประสิทธิภาพต่อไป
