Abstract:
การฟื้นฟูกิจการเป็นกระบวนการที่มีวัตถุประสงค์ในการทำให้ลูกหนี้ที่ประสบปัญหาสภาพคล่องทางการเงินกลับมามีสถานะทางการเงินสู่สภาพเดิม การฟื้นฟูกิจการต้องปฏิบัติตามแผนฟื้นฟูกิจการ ที่ถูกจัดทำขึ้นโดยผู้ทำแผน ซึ่งเป็นบุคคลที่มีความสำคัญที่สุดในการฟื้นฟูกิจการ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวคิดและกระบวนการของกฎหมายที่เกี่ยวกับกลไกการเลือกผู้ทำแผน และหลักเกณฑ์การเปลี่ยนตัวผู้ทำแผน โดยศึกษาเปรียบเทียบบทบัญญัติในส่วนที่เกี่ยวกับกลไกการเลือกผู้ทำแผนและหลักเกณฑ์การเปลี่ยนตัวผู้ทำแผนของไทยตามพระราชบัญญัติล้มละลาย พ.ศ. 2483 กับบทบัญญัติเกี่ยวกับกลไกการเลือกผู้ทำแผนและหลักเกณฑ์การเปลี่ยนตัวผู้ทำแผนตามกฎหมายของต่างประเทศ ซึ่งจากการศึกษาพบว่า กฎหมายฟื้นฟูกิจการของไทยในส่วนที่กล่าวมายังขัดต่อเจตนารมณ์ของกฎหมายฟื้นฟูกิจการ ไม่เอื้อให้การฟื้นฟูกิจการบรรลุวัตถุประสงค์ตามกฎหมาย และยังก่อให้เกิดปัญหาในทางปฏิบัติ ไม่ว่าจะเป็นบทบัญญัติเรื่องกระบวนการเลือกผู้ทำแผน และการพ้นจากตำแหน่งของผู้ทำแผน
ดังนั้นวิทยานิพนธ์ฉบับนี้จึงเสนอแนวทางแก้ไขปัญหาดังกล่าว โดยการเสนอแนวทางในการแก้ไขเปลี่ยนแปลงและเพิ่มเติมบทบัญญัติของพระราชบัญญัติล้มละลาย พ.ศ. 2483 ให้ครอบคลุมหลักการดังต่อไปนี้
1. กำหนดให้ลูกหนี้เป็นผู้ทำแผน และกำหนดให้มีการเปลี่ยนผู้ทำแผนคนใหม่ได้โดยที่ประชุมเจ้าหนี้ ในกรณีที่ลูกหนี้ไม่สมควรเป็นผู้ทำแผน โดยให้มีการเลือกผู้ทำแผนคนใหม่โดยที่ประชุมเจ้าหนี้ไปในคราวเดียวกัน
2. กำหนดหลักเกณฑ์ในการพ้นจากตำแหน่งของผู้ทำแผน ในกรณีที่ผู้ทำแผนเป็นลูกหนี้
3. กำหนดหลักเกณฑ์การอนุญาตให้ผู้ทำแผนลาออกให้ชัดเจน โดยให้ศาลเป็นผู้มีอำนาจพิจารณาอนุญาตและพิจารณาค่าเสียหายจากการลาออก ของผู้ทำแผนดังกล่าว
