Abstract:
วิธีพิจารณาความของการอนุญาโตตุลาการระหว่างประเทศ มีความสำคัญอย่างมากประการหนึ่ง เนื่องจากสามารถหยิบยกขึ้นเป็นเหตุ ในการคัดค้านคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการได้ จึงได้มีการพัฒนากฎหมายอนุญาโตตุลาการพาณิชย์ระหว่างประเทศ ในส่วนของกฎหมายวิธีสบัญญัติเรื่อยมา นับตั้งแต่ในอดีตจนถึงปัจจุบันจนได้มีการจัดทำกฎหมายแม่แบบ ว่าด้วยการอนุญาโตตุลาการพาณิชย์ระหว่างประเทศ ของคณะกรรมาธิการกฎหมายการค้าระหว่างประเทศแห่งสหประชาชาติขึ้น วิทยานิพนธ์นี้มุ่งศึกษาถึงพัฒนาการของแนวความคิดบางประการ ของกฎหมายวิธีพิจารณาของการอนุญาโตตุลาการทั้งในอดีตและปัจจุบัน เพื่อให้ทราบถึงแนวคิดและเหตุผลของการเปลี่ยนแปลงบทบัญญัติ โดยเฉพาะอย่างยิ่งได้ศึกษาถึงแนวความคิดและปัญหาบางเรื่อง ในการอนุญาโตตุลาการพาณิชย์ระหว่างประเทศกล่าวคือ การแยกข้อตกลงอนุญาโตตุลาการออกจากสัญญาที่ก่อหนี้หลัก แบบของสัญญาอนุญาโตตุลาการ อำนาจของอนุญาโตตุลาการในการวินิจฉัยชี้ขาดอำนาจของตนเอง การเลือกกฎหมายวิธีพิจารณามาใช้บังคับกับกรณี และการพิจารณาโดยขาดนัด ผลจากการวิจัยพบว่า บทบัญญัติของกฎหมายในบางเรื่องที่ศึกษายังไม่เหมาะสม เนื่องจากยังมีปัญหาในทางปฏิบัติเพราะไม่มีบทบัญญัติที่ชัดเจน จึงน่าจะนำแนวความคิดของกฎหมายต้นแบบว่าด้วย การอนุญาโตตุลาการในทางพาณิชย์ระหว่างประเทศของ UNCITRAL และกฎหมายของต่างประเทศที่ได้ศึกษา และได้หยิบยกบางเรื่องที่เหมาะสมสำหรับการปรับปรุงแก้ไข พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. 2530 และกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้องขึ้นพิจารณา ทั้งนี้เพื่อให้ระบบอนุญาโตตุลาการ และกฎหมายว่าด้วยการอนุญาโตตุลาการของไทยได้รับการปรับปรุง จนเป็นที่ยอมรับเพราะได้มาตรฐานในระดับสากล