Abstract:
วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มุ่งที่จะวิเคราะห์ถึงความพยายามที่จะปรับปรุงกฎหมายป้องกันการผูกขาดและกฎหมายการแข่งขันให้สอดคล้องกันในความตกลงระดับต่างๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวทีองค์การการค้าโลก โดยศึกษากรณีคดีฟูจิ-โกดัก เป็นแนวทางเพื่อพิสูจน์ความเชื่อที่ว่ากฎหมายการแข่งขันระดับชาติไม่เพียงพอที่จะแก้ไขปัญหาการเข้าสู่ตลาดได้ เพราะการแก้ไขปัญหาการแข่งขันทางการค้าระหว่างประเทศ จำเป็นที่จะต้องกำหนดเป็นกฎระเบียบระหว่างประเทศซึ่งเป็นแนวทางร่วมในการแก้ไขปัญหาการแข่งขันข้ามพรมแดน ผลของการศึกษาคดีฟูจิ-โกดัก สรุปได้ว่า พฤติกรรมอันเป็นการจำกัดหรือต่อต้านการแข่งขันของภาคธุรกิจที่มีผลต่อการเข้าสู่ตลาดนั้น ไม่สามารถแก้ไขเยียวยาได้โดยอาศัยกลไกของ WTO ที่มีอยู่ควรที่จะมีกลไกในเรื่องนโยบายการแข่งขันที่เป็นกลางขึ้นมาเพื่อแก้ไขปัญหาดังกล่าว นอกจากนี้ ยังแสดงให้เห็นถึงกลยุทธ์ทางการตลาดที่มีประสิทธิภาพของฟูจิว่าสามารถที่จะช่วยรักษาอำนาจทางการตลาดไว้โดยที่ไม่เป็นผลร้ายต่อตนเองเมื่อต้องเปิดเสรีทางการค้าหรือบริการ และการศึกษายังพบว่า WTO ไม่มีกฎเกณฑ์ในเรื่องนโยบายการแข่งขันอย่างชัดเจน เมื่อเกิดปัญหาที่เป็นอุปสรรคต่อการแข่งขันทางการค้าระหว่างประเทศ โดยเฉพาะปัญหาการเข้าสู่ตลาด จึงทำให้ไม่สามารถแก้ไขปัญหานั้นได้อย่างเหมาะสม เพราะกลไกที่มีอยู่ในปัจจุบันไม่สามารถที่จะช่วยเหลือประเทศภาคีที่ได้รับผลกระทบจากการกระทำเช่นว่านั้นได้ อย่างไรก็ดี รูปแบบของการกำหนดกฎเกณฑ์ในเรื่องนโยบายการแข่งขันที่เป็นกลางขึ้นมาภายในกรอบของ WTO ก็ยังคงมีหลายแนวทางที่ยังไม่สามารถหาข้อยุติได้
