การนำรายงานการสืบเสาะข้อเท็จจริงมาใช้ในการพิจารณาคดีเด็กและเยาวชน

Abstract

รายงานการสืบเสาะและพินิจเด็กและเยาวชนเปรียบเสมือนเครื่องมือหนึ่งที่ช่วยในการแก้ไขบำบัดฟื้นฟูเด็กและเยาวชนซึ่งต้องหาว่ากระทำความผิดหรือเป็นจำเลยในคดีอาญาให้กลับตนเป็นพลเมืองดีของสังคม อันเป็นวัตถุประสงค์ของกระบวนการยุติธรรมทางอาญาสำหรับเด็กและเยาวชน ดังนั้นวิทยานิพนธ์ฉบับนี้จึงมุ่งศึกษาถึงการนำรายงานการสืบเสาะและพินิจมาใช้ในการพิจารณาคดีเด็กและเยาวชนและรูปแบบของรายงานการสืบเสาะและพินิจ เพื่อให้บรรลุเจตนารมณ์แห่งกฎหมาย จากการศึกษาพบว่าในรายงานการสืบเสาะและพินิจมีข้อมูลที่เป็นผลร้ายต่อเด็กและเยาวชนที่เป็นจำเลย โดยเฉพาะข้อมูลด้านประวัติการกระทำความผิดและสาเหตุการกระทำความผิด จึงมีข้อสงสัยแก่ประชาชนว่าข้อมูลในรายงานการสืบเสาะและพินิจอาจมีอิทธิพลเหนือการวินิจฉัยความผิดได้ เพราะรายงานการสืบเสาะและพินิจของประเทศไทยเข้ามาในกระบวนการพิจารณาคดีนับแต่ยื่นฟ้องคดีต่อศาล ก่อนศาลวินิจฉัยว่าเด็กและเยาวชนเป็นผู้กระทำความผิด นอกจากนี้รายละเอียดข้อมูลในรายงานการสืบเสาะและพินิจยังมีบางประเด็นที่ขาดความสมบูรณ์ ดังนั้นการนำข้อมูลในรายงานการสืบเสาะและพินิจมาใช้ในการพิจารณาคดีต้องนำมาใช้ในการแก้ไขบำบัดฟื้นฟูเด็กและเยาวชนเท่านั้น ห้ามศาลนำข้อมูลในรายงานมาใช้เพื่อวินิจฉัยความผิดของจำเลย โดยการพิสูจน์ความผิดของจำเลยต้องอยู่บนหลักการพื้นฐานของกระบวนการยุติธรรมทางอาญา ซึ่งโจทก์ต้องนำพยานหลักฐานเข้าสืบเพื่อพิสูจน์ว่าจำเลยเป็นผู้กระทำความผิด และศาลต้องวินิจฉัยความผิดของจำเลยโดยอาศัยข้อเท็จจริงที่มาจากพยานหลักฐานที่โจทก์และจำเลยนำสืบ ไม่ใช่ข้อเท็จจริงจากรายงานการสืบเสาะและพินิจ นอกจากนี้รายงานการสืบเสาะและพินิจควรเพิ่มเติมรายละเอียดของข้อมูลบางประการ เพื่อให้การนำข้อมูลในรายงานการสืบเสาะและพินิจมาใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุดในการแก้ไขบำบัดฟื้นฟูและเพื่อป้องกันผลร้ายที่จะเกิดขึ้นแก่เด็กและเยาวชน