ปัญหากฎหมายเกี่ยวกับการแบ่งประเภทเงินได้พึงประเมินตามประมวลรัษฎากร: ศึกษากรณีเงินได้พึงประเมินจากการจ้างทำของ

วิมพัทธ์ ราชประดิษฐ์

dc.contributor.advisor	เอื้ออารีย์ อิ้งจะนิล	en_US
dc.contributor.advisor	พล ธีรคุปต์	en_US
dc.contributor.author	วิมพัทธ์ ราชประดิษฐ์	en_US
dc.contributor.other	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะนิติศาสตร์	en_US
dc.date.accessioned	2015-06-24T06:46:00Z
dc.date.available	2015-06-24T06:46:00Z
dc.date.issued	2556	en_US
dc.identifier.uri	http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/43969
dc.description	วิทยานิพนธ์ (น.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2556	en_US
dc.description.abstract	คำนิยามของการจ้างทำของตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ทำให้การจ้างทำของเป็นสัญญาที่มีความหลากหลายและปรากฏเป็นจำนวนมากในระบบเศรษฐกิจ จึงต้องมีระบบการจัดเก็บที่มีความเหมาะสมกับรูปแบบของการจ้างทำของ โดยเฉพาะการจัดเก็บภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาที่ต้องอาศัยรูปแบบของเงินได้พึงประเมินในการแบ่งประเภทเงินได้พึงประเมินเพื่อนำไปคำนวณภาษีต่อไป ในปัจจุบันประมวลรัษฎากรกำหนดให้เงินได้พึงประเมินจากการจ้างทำของเป็นเงินได้พึงประเมินตามมาตรา 40(2) แม้มิได้ใช้คำว่า "การจ้างทำของ" โดยตรง แต่มีการตีความซึ่งเป็นที่ยอมรับกันอย่างทั่วไปให้คำว่า “การรับทำงานให้” มีความหมายเดียวกับคำนิยามของการจ้างทำของตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ อย่างไรก็ตาม เงินได้พึงประเมินจากการจ้างทำของยังอาจเป็นเงินได้พึงประเมินตามมาตรา 40(6) ในกรณีที่เป็นเงินได้พึงประเมินจากวิชาชีพอิสระและเป็นเงินได้พึงประเมินตามมาตรา 40(7) ในกรณีที่เป็นเงินได้จากการรับเหมาที่ผู้รับเหมาต้องลงทุนด้วยการจัดหาสัมภาระในส่วนสำคัญนอกจากเครื่องมือ นอกจากนี้ คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 5422/2536 และแนวปฏิบัติของกรมสรรพากรยังวินิจฉัยให้เงินได้พึงประเมินจากการจ้างทำของเป็นเงินได้พึงประเมินตามมาตรา 40(8) ในกรณีที่เป็นเงินได้พึงประเมินจากการจ้างทำของที่มีค่าใช้จ่ายสูงอีกด้วย อีกทั้งกรมสรรพากรยังออกคำสั่งกรมสรรพากรที่ใช้เฉพาะกับนักแสดง ตัวแทนหรือนายหน้าประกันชีวิต และอาชีพที่มีลักษณะทำนองเดียวกันกับตัวแทนหรือนายหน้าประกันชีวิตไว้เป็นกรณีพิเศษ โดยกำหนดเงื่อนไขที่จะทำให้เงินได้จากการประกอบอาชีพดังกล่าวกลายเป็นเงินได้ตามมาตรา 40(8) และให้การหักค่าใช้จ่ายจากเงินได้พึงประเมินจากการประกอบอาชีพดังกล่าวเป็นไปตามคำสั่งนี้ การแบ่งประเภทเงินได้พึงประเมินตามประมวลรัษฎากรประกอบกับแนวคำพิพากษาของศาลฎีกาและแนวปฏิบัติของกรมสรรพากรทำให้เงินได้พึงประเมินจากการจ้างทำของถูกจัดอยู่ภายใต้ประเภทเงินได้พึงประเมินที่แตกต่างกันจนก่อให้เกิดความไม่สอดคล้องกับหลักความเสมอภาคทางภาษีอากร หลักภาษีอากรที่ดี และหลักความชอบด้วยกฎหมายภาษีอากร นอกจากนี้ ปัญหาจากการแบ่งประเภทเงินได้พึงประเมินดังกล่าวยังส่งผลกระทบต่อการหักค่าใช้จ่าย การหักภาษี ณ ที่จ่าย และการคำนวณภาษีเงินได้สามีภริยาอีกด้วย ด้วยเหตุผลดังกล่าวจึงต้องวิเคราะห์หาแนวทางแก้ไขปัญหาโดยพิจารณาถึงระบบภาษีเงินได้ หลักการทางกฎหมายที่เกี่ยวข้อง และการแบ่งประเภทเงินได้พึงประเมินของต่างประเทศประกอบเพื่อให้ได้การแบ่งประเภทเงินได้พึงประเมินที่เหมาะสมกับการจ้างทำของสำหรับประเทศไทยมากที่สุด	en_US
dc.description.abstractalternative	Hire of work is very various according to its definition under the Civil and Commercial Code of Thailand; therefore, the income tax imposition needs to be proper for assessable income from hire of work’s manner, especially, the income tax system depending on the classification of assessable income. Nowaday, section 40 of the Revenue Code classify assessable income from hire of work into 3 types of assessable income; assessable income derived from performance of work (same as hire of work), Assessable income from liberal professions and assessable income derived from a contract of work where the contractor has to provide essential materials besides tools. Moreover, according to the Supreme Court Decision 5422/2536 along with the Revenue Department Decision, there are two more types of assessable income from hire of work; assessable income from hire of work with high value of changes and assessable income from hire of work under the Revenue Department rules. The later assessable income can be changed assessable income from hire of work under section 40(2) of Revenue Code into assessable income under section 40(8) of the Revenue Code, for example, assessable income from actors/actresses, assessable income from insurance agent and assessable income from a job similar to insurance agent. Because of the assessable incomes from hire of work are classified in various types by the classification of assessable income under the Revenue Code, the Supreme Court Decision and the Revenue Department Decision, there are problems against tax equality principle, Good Tax Criteria and Principle of Legality. Moreover, these problems also affect changes deduction, withholding tax and income tax calculation for couple. In conclusion, these above problems need to be solved by analyzing income tax system, legal principles and the classification of assessable income under foreign law for the most appropriate classification of assessable income from hire of work in Thailand.	en_US
dc.language.iso	th	en_US
dc.publisher	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.relation.uri	http://doi.org/10.14457/CU.the.2013.1422
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.subject	ค่าจ้าง -- ภาษี -- กฎหมายและระเบียบข้อบังคับ
dc.subject	ภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา -- กฎหมายและระเบียบข้อบังคับ
dc.subject	การจัดเก็บภาษี -- กฎหมายและระเบียบข้อบังคับ
dc.subject	Wages -- Taxation -- Law and legislation
dc.subject	Tax collection -- Law and legislation
dc.subject	Income tax
dc.title	ปัญหากฎหมายเกี่ยวกับการแบ่งประเภทเงินได้พึงประเมินตามประมวลรัษฎากร: ศึกษากรณีเงินได้พึงประเมินจากการจ้างทำของ	en_US
dc.title.alternative	LEGAL PROBLEMS ON THE CLASSIFICATION OF ASSESSABLE INCOME UNDER THE REVENUE CODE: A STUDY OF ASSESSABLE INCOME FROM HIRE OF WORK	en_US
dc.type	Thesis	en_US
dc.degree.name	นิติศาสตรมหาบัณฑิต	en_US
dc.degree.level	ปริญญาโท	en_US
dc.degree.discipline	กฎหมายการเงินและภาษีอากร	en_US
dc.degree.grantor	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.email.advisor	aua-aree.e@chula.ac.th	en_US
dc.email.advisor	ไม่มีข้อมูล
dc.identifier.DOI	10.14457/CU.the.2013.1422