Abstract:
ค่าเสียหายที่ได้รับจากสัญญาหรือละเมิดในปัจจุบัน อาจแบ่งออกได้เป็นหลายประเภทโดยกฎหมายไทยยอมรับว่าค่าเสียหายเหล่านี้เป็นเงินได้พึงประเมินในการเสียภาษีโดยไม่คำนึงถึงลักษณะสำคัญของค่าเสียหายให้สอดคล้องกับความเป็นเงินได้ที่แท้จริง อย่างไรก็ดี ในกรณีค่าสินไหมทดแทนเพื่อการละเมิด ประมวลรัษฎากรมาตรา 42 (13) ได้บัญญัติยกเว้นให้ไม่ต้องนำเงินได้ที่ได้รับมาไปรวมคำนวณเพื่อเสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา แต่การยกเว้นให้ดังกล่าวยังมีความไม่เหมาะสมกับลักษณะของค่าเสียหายเช่นเดียวกัน ด้วยปัจจุบันมีค่าเสียหายเชิงลงโทษซึ่งมีบทบาทเป็นการลงโทษผู้กระทำผิดในทางแพ่ง ซึ่งนอกเหนือไปจากการทดแทนความเสียหายที่เกิดขึ้นจริง นอกจากนี้ยังมีสภาพปัญหาอื่นๆ ของภาษีเงินได้ที่เกี่ยวข้องกับค่าเสียหาย จึงนำไปสู่การศึกษาในวิทยานิพนธ์ฉบับนี้ จากการศึกษาพบว่า ปัญหาภาษีอากรในส่วนของภาษีเงินได้เกี่ยวกับค่าเสียหาย มีดังนี้ 1. ปัญหาความเป็น “เงินได้” ของค่าเสียหาย 2. ปัญหาการจัดประเภทเงินได้ของค่าเสียหาย 3. ปัญหาการจ่ายค่าเสียหายตามรูปแบบการระงับข้อพิพาท 4. ปัญหาการยกเว้นภาษีในค่าเสียหายตามกฎหมายไทย 5. ปัญหาการตีความค่าสินไหมทดแทนเพื่อการละเมิด ด้วยเหตุแห่งปัญหาดังกล่าว ผู้เขียนจึงได้เสนอแนะแนวทางที่เหมาะสมในการแก้ปัญหาดังกล่าว เช่น การแยกความเป็นเงินได้ของค่าเสียหายแต่ละประเภท เป็นต้น เพื่อให้เกิดความสอดคล้องถูกต้องกับแนวทางที่ควรจะเป็นตามหลักการภาษีอากรและความเป็นธรรม
