Abstract:
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาอิทธิพลปฏิสัมพันธ์ระหว่างการควบคุมตนเองและการวางกรอบการตัดสินใจต่อเจตนาและพฤติกรรมเพื่อส่วนรวมในสถานการณ์ภาวะยุ่งยากทางสังคม และเพื่อศึกษาอิทธิพลของการวางกรอบการตัดสินใจต่อเจตนาและพฤติกรรมเพื่อส่วนรวมในสถานการณ์ภาวะยุ่งยากสองด้านทางสังคม ผู้ร่วมการวิจัยเป็นนิสิตระดับปริญญาตรี จำนวน 200 คน อายุระหว่าง 18-25 ปี โดยให้ผู้ร่วมการวิจัยตอบแบบสอบถามซึ่งประกอบไปด้วย มาตรวัดการควบคุมตนเอง แบบสอบถามที่วางกรอบการตัดสินใจเพื่อเหนี่ยวนำให้ตีความในระดับต่ำหรือระดับสูง และแบบประเมินเจตนาเพื่อส่วนรวมในสถานการณ์ภาวะยุ่งยากสองด้านทางสังคม จากนั้นประเมินพฤติกรรมเพื่อส่วนรวมจากจำนวนใบปลิวเกี่ยวกับการพัฒนาการศึกษาในประเทศไทยที่ผู้ร่วมการวิจัยอาสาสมัครจะไปแจกให้ ผลการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณพบว่า การวางกรอบการตัดสินใจมีปฎิสัมพันธ์กับการควบคุมตนเองในการทำนายพฤติกรรมเพื่อส่วนรวมได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 แต่ไม่พบอิทธิพลปฏิสัมพันธ์นี้ในการทำนายเจตนาเพื่อส่วนรวม ทั้งนี้ยังพบอิทธิพลหลักของการวางกรอบการตัดสินใจในการทำนายทั้งเจตนาและพฤติกรรมเพื่อส่วนรวมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 และ .01 ตามลำดับ ผลการวิจัยในครั้งนี้ช่วยให้ทราบว่าการวางกรอบการตัดสินใจในระดับสูงช่วยกระตุ้นให้เกิดเจตนาและพฤติกรรมเพื่อส่วนรวมมากขึ้นและสามารถนำมาประยุกต์ใช้ในบริบทสังคมไทยได้
