Abstract:
งานวิจัยนี้เพื่อศึกษาการกำหนดแนวทางการกำกับดูแลด้านราคาที่มีความเหมาะสมต่ออุตสาหกรรมการบินภายในประเทศของประเทศไทยการศึกษาใช้ข้อมูลทุติยภูมิจากสถิติจำนวนผู้โดยสารของสายการบินจำนวน 7 สายการบิน ตามกำหนดการบินประจำฤดูหนาวปี 2553และข้อมูลราคาค่าโดยสาร ในวันพุธ ที่ 15 กรกฎาคม 2554 และข้อมูลทุติยภูมิรายปีของปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการตั้งราคาของสายการบินปี พ.ศ. 2553วิธีที่ใช้ในการประมาณค่า คือ วิธี (Ordinary least squares) แบบ Log-Linear Model ผลการศึกษาโครงสร้างตลาดอุตสาหกรรมการบินของประเทศไทยจากดัชนีวัดการกระจุกตัวของอุตสาหกรรม(HHI)พบว่า อุตสาหกรรมมีแนวโน้มการแข่งขันที่เพิ่มสูงขึ้นหลังจากการเข้ามาของสายการบินต้นทุนต่ำและเมื่อพิจารณาค่าดัชนี HHI รายเส้นทางบินจะเห็นได้ว่า เส้นทางบินในประเทศไทยส่วนใหญ่มีผู้ค้าและผู้ให้บริการในระดับปานกลางหรือเป็นตลาดผู้แข่งขันมากราย สำหรับการวิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งผลกระทบต่อการกำหนดราคาค่าโดยสาร พบว่า ปัจจัยด้านระยะทางของเส้นทางบิน ส่งผลต่อการตั้งราคาของสายการบินมากที่สุด ดังนั้นเมื่อโครงสร้างตลาดมีการเปลี่ยนแปลงแนวทางการกำกับดูแลในปัจจุบันจึงอาจไม่เหมาะสมและหากพิจารณาร่วมกับมาตรการการกำกับดูแลด้านราคาในต่างประเทศ พบว่า ประเทศไทยอาจยังไม่พร้อมสำหรับการเปิดเสรีและการใช้กลไกตลาดเป็นตัวควบคุมอุตสาหกรรมโดยไม่พึงพากลไกการกำกับดูแลจากภาครัฐ ดังนั้นแนวทางการกำกับดูแลที่เหมาะสมควรแบ่งการกำกับดูแลเป็นสองส่วน โดยในเส้นทางบินที่มีการแข่งขันสูงวัดได้จากดัชนี HHI ต่ำให้ใช้กลไกตลาดเป็นตัวกำหนดราคา ร่วมกับการใช้เครื่องมือทางกฎหมายได้แก่ พ.ร.บ.การแข่งขันทางการค้า ส่วนเส้นทางบินที่ไม่มีการแข่งขันควรใช้มาตรการกำหนดเพดานราคาแต่ควรเสนอเพดานราคาแยกรายสายการบิน
