Abstract:
ในการคัดเลือกตัวแปรและประมาณค่าสัมประสิทธิ์สำหรับตัวแบบ Cox’s proportional hazard ที่ข้อมูลมีมิติสูง สามารถวิเคราะห์ได้หลายวิธี ในการศึกษาครั้งนี้เราจะใช้วิธีการคัดเลือกตัวแปรและประมาณค่าสัมประสิทธิ์แบบเบส์เชิงประจักษ์ร่วมกับวิธีการทำซ้ำแบบมีเงื่อนไขฐานนิยมและมัธยฐาน ซึ่งเป็นเทคนิคที่สามารถคำนวณได้ง่ายและรวดเร็ว งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลกระทบของอัตราส่วนของขนาดตัวอย่างต่อจำนวนตัวแปรอิสระ, ร้อยละของข้อมูลเซ็นเซอร์และค่าสัมประสิทธิ์ถดถอยเริ่มต้นจากค่าอัตราความผิดพลาดในการตรวจจับเชิงบวกและเชิงลบ ข้อมูลที่ใช้ในการศึกษาคือเวลาในการอยู่รอดที่มีการแจกแจงแบบไวบูลล์ ที่ค่าสัมประสิทธิ์ส่วนใหญ่เป็นศูนย์กำหนดให้ขนาดตัวอย่างเท่ากับ100 ต่อตัวแปรอิสระ 300, 500และ1,000 ที่ร้อยละของข้อมูลเซ็นเซอร์10%, 50%และ70% พบว่า i) อัตราความผิดพลาดในการตรวจจับเชิงบวกและเชิงลบจะต่ำเมื่อระดับของข้อมูลเซ็นเซอร์ต่ำ ii) อัตราความผิดพลาดในการตรวจจับเชิงบวกและเชิงลบจะต่ำเมื่อจำนวนตัวแปรอิสระน้อย และiii) อัตราความผิดพลาดในการตรวจจับเชิงบวกและเชิงลบจะต่ำเมื่อค่าสัมประสิทธิ์ถดถอยเริ่มต้นเป็นค่าจริง vi) วิธีแบบเบส์เชิงประจักษ์ดีกว่าวิธีแบบ penalized lasso
