Abstract:
มาตรการในการดูแลรักษาที่ดินอันเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดินสำหรับพลเมืองใช้ร่วมกัน ประกอบไปด้วย ทะเบียนที่ดินสาธารณประโยชน์ และหนังสือสำคัญสำหรับที่หลวง เป็นวิธีการทางกฎหมายที่ถูกกำหนดให้ถือปฏิบัติมาจนถึงปัจจุบัน แต่ก็ยังเกิดปัญหาการออกโฉนดที่ดินเหลื่อมล้ำที่ดินสาธารณะ ปัญหาที่ดินสาธารณประโยชน์ถูกบุกรุกเป็นสมบัติของเอกชนเป็นจำนวนมาก จนทำให้ที่ดินสาธารณประโยชน์มีจำนวนน้อยลง วิทยานิพนธ์นี้ ผู้เขียนจึงศึกษาวิเคราะห์ปัญหาทางกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับมาตรการในการสงวนรักษาที่ดินสำหรับพลเมืองใช้ร่วมกันของประเทศไทย โดยจะทำการศึกษาวิเคราะห์กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการดูแลรักษาที่ดินสาธารณประโยชน์ คำพิพากษาของศาล ปัญหาและอุปสรรคในการดูแลสงวนรักษาที่ดินสาธารณประโยชน์ มาตรการในการสงวนรักษาที่ดินสาธารณประโยชน์ และความไม่เหมาะสมและไม่เพียงพอของมาตรการในการสงวนรักษาที่บังคับใช้อยู่ในปัจจุบัน วิธีการได้มาซึ่งที่ดินสาธารณะ รวมทั้งสถานะทางกฎหมายของที่ดินของรัฐ สถานะทางกฎหมายของทะเบียนที่ดินสาธารณประโยชน์และหนังสือสำคัญสำหรับที่หลวง ปัญหาการบุกรุกที่ดินของรัฐโดยอาศัยบทบัญญัติแห่งกฎหมายมาตรา 1308 ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ตลอดจนปัญหาทางกฎหมายอันมีสาเหตุมาจากมาตรา 1304 (2) ประมวลกฎมายแพ่งและพาณิชย์ พร้อมกันนี้ยังได้ศึกษากฎหมายของประเทศออสเตรเลีย พบว่าบทบัญญัติแห่งกฎหมายที่ว่าด้วยที่ดินของรัฐ การได้มาซึ่งที่ดินของรัฐ การใช้ประโยชน์ และมาตรการในการสงวนรักษาที่ดินของรัฐ หน่วยงานที่รับผิดชอบ ได้ถูกกำหนดไว้อย่างชัดเจน เป็นระบบ แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ปัญหาการบุกรุกที่ดินของรัฐก็สามารถเกิดขึ้นได้เช่นเดียวกับปัญหาที่เกิดขึ้นในประเทศไทย เช่น การเข้าครอบครองที่ดินของรัฐด้วยเจตนาเป็นเจ้าของที่ดินโดยอาศัยบทบัญญัติแห่งกฎหมายที่ว่าด้วยการครอบครองปรปักษ์ ดังนั้น ผู้เขียนขอเสนอแนะแก้ไขปัญหา คือ การเพิ่มบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ บรรพ 4 ว่าด้วยทรัพย์สิน ลักษณะ 1 บทเบ็ดเสร็จทั่วไป กำหนดแบบ หรือเอกสารที่ต้องทำเพื่อแสดงความสมบูรณ์ของที่ดินอันเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดินสำหรับพลเมืองใช้ร่วมกันทั้งยังเป็นประโยชน์ต่อการสงวนรักษาที่ดินอันเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดินไปพร้อมกัน และเห็นควรยกเลิกมาตรา 1308 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดปัญหาการได้มาซึ่งที่ดินของรัฐโดยทุจริต
