การบันทึกคลื่นสัญญาณไฟฟ้ากล้ามเนื้อโดยการติดขั้วบันทึกบนผิวหนังบริเวณกล้ามเนื้อลำตัว และกล้ามเนื้อรยางค์แขนในท่าตบทแยงคอร์ทระหว่างนักกีฬาแบดมินตันชาย ที่ระดับความสามารถต่างกัน

Abstract

การวิจัยโดยการสังเกตเชิงวิเคราะห์นี้มีจุดประสงค์หลักเพื่อศึกษาเปรียบเทียบการทำงานของกล้ามเนื้อลำตัวด้านขวา (Right External oblique) โดยใช้เครื่องบันทึกคลื่นสัญญาณไฟฟ้ากล้ามเนื้อแบบแปะผิวหนัง (Surface electromyography; Surface EMG) รวมทั้งศึกษาเปรียบเทียบการทำงานของกล้ามเนื้อลำตัวและกล้ามเนื้อรยางค์แขนมัดอื่นด้วย ในนักกีฬาแบดมินตันชายที่ระดับความสามารถต่างกัน อายุระหว่าง 18-30 ปี จำนวน 28 คนโดยแบ่งเป็น 2 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มนักกีฬาแบดมินตันที่มีทักษะสูง 14 คน และกลุ่มนักกีฬาแบดมินตันที่มีทักษะต่ำ 14 คน กำหนดให้นักกีฬาแบดมินตันทั้ง 2 กลุ่ม ตบลูกทั้ง 3 รูปแบบ ได้แก่ การตบลูกหน้ามือ การตบลูกหลังมือ และการตบลูกหน้ามืออ้อมศีรษะ รูปแบบละ 30 ครั้ง รวมทั้งสิ้น 90 ลูกต่อคน ในแนววิถีการตบแบบทแยงคอร์ท ผลการศึกษาพบว่าค่าคลื่นสัญญาณไฟฟ้ากล้ามเนื้อ (EMG activity) ของกล้ามเนื้อลำตัว และกล้ามเนื้อรยางค์แขนมัดต่างๆ นักกีฬาแบดมินตันชายทั้ง 2 กลุ่ม ไม่มีการทำงานของกล้ามเนื้อลำตัว และกล้ามเนื้อรยางค์แขนมัดใดแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) เมื่อเปรียบเทียบความเร็วลูกขนไก่ ณ จุดไม้แร็คเก็ตกระทบลูกขนไก่พบว่า กลุ่มนักกีฬาแบดมินตันที่มีทักษะสูงมีความเร็วลูกขนไก่สูงกว่ากลุ่มนักกีฬาแบดมินตันชายที่มีทักษะต่ำ ทั้งการตบลูกหน้ามือ ตบลูกหลังมือ และการตบลูกหน้ามืออ้อมศีรษะ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) และเมื่อเปรียบเทียบมุมการบิดตัวระหว่างแนวข้อไหล่กับแนวข้อสะโพกขณะตบ ณ จุดไม้แร็คเก็ตกระทบลูกขนไก่ (X-factor) ทั้ง 3 รูปแบบ พบว่า กลุ่มนักกีฬาแบดมินตันที่มีทักษะสูงมีค่า X-factor และ X-factor stretch ต่ำกว่ากลุ่มนักกีฬาแบดมินตันชายที่มีทักษะต่ำ แต่ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05)