Abstract:
วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาถึง นิยามของรัฐที่เสียเปรียบทางภูมิศาสตร์ ตลอดจน สิทธิ วิธีใช้สิทธิ ข้อจำกัดสิทธิ และการระงับข้อพิพาทที่เกี่ยวกับรัฐที่เสียเปรียบทางภูมิศาสตร์ ในการเข้าร่วมแสวงประโยชน์จากทรัพยากรมีชีวิตในเขตเศรษฐกิจจำเพาะของรัฐชายฝั่งที่อยู่ในอนุภูมิภาคหรือภูมิภาคเดียวกัน ตามอนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยกฎหมายทะเล ค.ศ. 1982 เมื่อพิจารณาถึงสารัตถะในบทบัญญัติที่เกี่ยวกับนิยามของรัฐที่เสียเปรียบทางภูมิศาสตร์แล้ว จะเห็นได้ว่า กฎหมายได้บัญญัติไว้อย่างกว้างขวาง เนื่องจาก ได้บัญญัติถึง “การพึ่งพาทางโภชนาการ” ของรัฐเอาไว้ และเป็นปัญหาอันนำมาซึ่งการพิจารณาศึกษาในครั้งนี้ ผลจากการศึกษาพบว่า ประเทศไทยไม่มีลักษณะเป็นรัฐที่เสียเปรียบทางภูมิศาสตร์ อย่างไรก็ดี ประเทศไทยในฐานะที่เป็นรัฐชายฝั่งที่กำลังพัฒนาที่อยู่ในอนุภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และภูมิภาคเอเชีย ซึ่งในอนุภูมิภาคและภูมิภาคดังกล่าวมีรัฐที่เสียเปรียบทางภูมิศาสตร์ที่กำลังพัฒนาตั้งอยู่ ประเทศไทยอาจจะไม่ยินยอมให้รัฐที่เสียเปรียบทางภูมิศาสตร์เช่นว่านั้นเข้าร่วมแสวงประโยชน์จากทรัพยากรมีชีวิตในเขตเศรษฐกิจจำเพาะของประเทศไทยก็ได้ เพราะเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับสิทธิอธิปไตยในเรื่องการอนุรักษ์และการจัดการทรัพยากรมีชีวิตในเขตเศรษฐกิจจำเพาะของประเทศไทย นอกจากนี้ ประเทศไทยอาจจะอ้างได้ว่าเศรษฐกิจของประเทศไทยต้องพึ่งพาการแสวงประโยชน์จากทรัพยากรมีชีวิตในเขตเศรษฐกิจจำเพาะของตนเป็นอย่างยิ่ง อันเป็นข้อยกเว้นการบังคับใช้บทบัญญัติเกี่ยวกับสิทธิของรัฐที่เสียเปรียบทางภูมิศาสตร์ ด้วยเหตุนี้ รัฐที่เสียเปรียบทางภูมิศาสตร์ที่กำลังพัฒนาที่อยู่ในอนุภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และภูมิภาคเอเชีย จึงไม่อาจจะเข้ามาแสวงประโยชน์จากทรัพยากรมีชีวิตในเขตเศรษฐกิจจำเพาะของประเทศไทยได้
