Abstract:
นับตั้งแต่สงครามเย็นสิ้นสุดลง การศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับพันธมิตรทางทหารระหว่างฟิลิปปินส์-สหรัฐฯก็ถูกครอบงำด้วยชุดคำอธิบายกระแสหลักที่ชี้ว่า ภายหลังจากการถอนกองกำลังสหรัฐฯออกจากฐานทัพฟิลิปปินส์ ความสัมพันธ์ระหว่างพันธมิตรทั้งสองชาติซึ่งครั้งหนึ่งเคยถูกนิยามว่าเป็น “ความสัมพันธ์พิเศษ” ก็ตกต่ำลงก่อนที่จะได้รับการฟื้นฟูภายหลังจากเหตุวินาศกรรม 11 กันยายน วิทยานิพนธ์นี้เล็งเห็นปัญหาของการยึดเอาเหตุการณ์ 9/11 เป็นหมุดหมายของการฟื้นพลังของพันธมิตรว่าเป็นการมองข้ามพัฒนาการของความสัมพันธ์ระหว่างพันธมิตรทั้งสองในช่วงระหว่างปี 1991-2001 ซึ่งอาจกล่าวได้ว่าเป็น “ทศวรรษที่สูญหาย” ของการศึกษาความสัมพันธ์ทางความมั่นคงระหว่างฟิลิปปินส์และสหรัฐฯ วิทยานิพนธ์นี้มุ่งศึกษาการฟื้นพลังของพันธมิตรฟิลิปปินส์-สหรัฐฯในทศวรรษที่สูญหายโดยประยุกต์ใช้แนวคิดเรื่องพันธมิตรทางทหารของสตีเฟน วอลท์เพื่อเสนอว่าปัจจัยหลักที่มีผลต่อการฟื้นพลังของพันธมิตรคือ ภัยที่มีศักยภาพคุกคามจากจีนในกรณีพิพาททะเลจีนใต้ ซึ่งส่งผลให้ฟิลิปปินส์และสหรัฐฯร่วมมือกันต่อต้านจีนตามทฤษฏีการถ่วงดุลเพื่อต่อต้านภัยคุกคาม ดังปรากฏให้เห็นได้จากการลงนามในข้อตกลงว่าด้วยการเยือนระหว่างกองกำลังในปี 1995 ซึ่งสะท้อนการฟื้นพลังของพันธมิตรมะนิลา-วอชิงตันที่เกิดขึ้นก่อนเหตุการณ์ 9/11
