จากหยาดน้ำตาสู่หยดน้ำหมึก : ความรุนแรง บาดแผล และการเยียวยาในนวนิยายของดาชา มาราอินี

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความรุนแรงที่เกิดขึ้นกับตัวละครผู้หญิงในบริบทของสังคมอิตาเลียนผ่านการวิเคราะห์นวนิยายหกเรื่องของดาชา มาราอินี นักเขียนสตรีร่วมสมัยชาว อิตาเลียนผู้ที่มีความโดดเด่นในการตีแผ่ประสบการณ์ของผู้หญิงที่ใช้ชีวิตภายใต้กรอบสังคมปิตาธิปไตย จากการศึกษาพบว่าอุดมการณ์ปิตาธิปไตยที่ครอบงำสังคมอิตาเลียนอยู่นั้นเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้เกิดความรุนแรงต่อผู้หญิง ประสบการณ์ความรุนแรงที่ตัวละครผู้หญิงได้รับทั้งจากการกดขี่ทางเพศในชีวิตประจำวันและจากการถูกล่วงละเมิดทางเพศส่งผลกระทบต่อจิตใจของพวกเธอจนกลายเป็นบาดแผลทางใจนอกเหนือไปจากบาดแผลทางกาย โดยบาดแผลทางใจนั้นมีความซับซ้อนและมิสามารถแสดงออกมาได้อย่างตรงไปตรงมาดังบาดแผลทางกายที่ปรากฏให้เห็นเป็นที่ประจักษ์ได้ด้วยสายตา ความซับซ้อนและย้อนแย้งของบาดแผลเป็นผลมาจากลักษณะเฉพาะของบาดแผลเองประการหนึ่ง และเป็นผลมาจากปัจจัยทางสังคมอีกประการหนึ่ง ดังนั้น การศึกษาและทำความเข้าใจเรื่องเล่าบาดแผลจึงต้องใส่ใจบริบททางสังคมและวัฒนธรรมโดยไม่ละเลยอารมณ์ความรู้สึกของผู้ประสบเหตุ รวมทั้งต้องตีความอวัจนภาษาควบคู่ไปกับวัจนภาษา ตัวบทวรรณกรรมที่นำมาศึกษาในวิทยานิพนธ์ฉบับนี้ยังสื่อให้เห็นพันธกิจของนักเขียนที่มีต่อผู้หญิงโดยอาศัยเรื่องเล่าเป็นการเยียวยาบาดแผลและเสริมพลังผ่านการสร้างชุมชนของผู้หญิงที่แบ่งปันประสบการณ์อันเจ็บปวดร่วมกันด้วย