Abstract:
ปัจจุบันสังคมโลกให้ความสำคัญต่อการป้องกันและปราบปรามการทุจริตในการลงทุนระหว่างประเทศ ในจัดการกับปัญหาการทุจริตในการลงทุนระหว่างประเทศ ตัวการต่างๆ ได้จัดทำตราสารระหว่างประเทศ เพื่อนำมาใช้เป็นเครื่องมือในการป้องกันและปราบปรามการทุจริตในการลงทุนระหว่างประเทศให้เป็นไปในทิศทางเดียวกัน นอกจากนั้น ในการอนุญาโตตุลาการระหว่างรัฐและนักลงทุนภายใต้ความตกลงระหว่างประเทศว่าด้วยการลงทุน ปัจจุบันมีแนวโน้มว่ารัฐมักหยิบยกประเด็นเรื่องพฤติกรรมการทุจริตของนักลงทุนขึ้นมาใช้เป็นข้อต่อสู้ในการระงับข้อพิพาทระหว่างรัฐและนักลงทุน เพื่อปฏิเสธการให้ความคุ้มครองแก่นักลงทุนที่มีพฤติกรรมการทุจริต เนื่องจากความตกลงระหว่างประเทศว่าด้วยการลงทุนมุ่งให้ความคุ้มครองแก่นักลงทุนเป็นสำคัญ และมีแนวคิดมาแต่เดิมว่าเป็นกระบวนการทางอนุญาโตตุลาการระหว่างประเทศเป็นการระงับข้อพิพาทโดยเอกชนและเป็นกระบวนการที่มีวัตถุประสงค์เพื่อหาข้อยุติเฉพาะกรณี ตลอดจนจากแนวคำตัดสินของคณะอนุญาโตตุลาการในประเด็นเรื่องการทุจริตที่ยังไม่ชัดเจน จึงทำให้เกิดปัญหาว่า คณะอนุญาโตตุลาการจะสามารถพิจารณาข้อต่อสู้ได้หรือไม่ และหากนำมาพิจารณาจะพิจารณาได้บนฐานทางกฎหมายใด ดังนั้น เพื่อให้ได้คำตอบต่อปัญหาดังกล่าว ผู้วิจัยจึงศึกษาอำนาจและบทบาทหน้าที่ของอนุญาโตตุลาการต่อการปราบปรามการทุจริตในการลงทุนระหว่างประเทศ ตลอดจนศึกษาแนวคำตัดสินของอนุญาโตตุลาการในคดีที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการทุจริตของนักลงทุน เพื่อพิจารณาฐานทางกฎหมายที่เหมาะสมในการนำพฤติกรรมการทุจริตของนักลงทุนเข้ามาพิจารณาโดยอนุญาโตตุลาการ จากการศึกษาพบว่าอนุญาโตตุลาการมีบทบาทในการปราบปรามการทุจริตได้ ด้วยการนำพฤติกรรมการทุจริตของนักลงทุนเข้ามาพิจารณาโดยอาศัยฐานทางกฎหมายต่างๆ ได้แก่ การรับข้อพิพาทไว้พิจารณา การเลือกกฎหมายและการปรับใช้กฎหมายกับข้อเท็จจริงของคดี ตลอดจนการกำหนดค่าเสียหาย การศึกษานี้เป็นประโยชน์แก่ภาครัฐเพื่อใช้เป็นแนวทางในการการเจรจาความตกลงระหว่างประเทศว่าด้วยการลงทุนและในการต่อสู้คดีระหว่างประเทศกับนักลงทุนต่างชาติ ประกอบกับเป็นแนวทางแก่นักลงทุนสำหรับการปฏิบัติตนในการเข้าไปลงทุนในต่างประเทศอีกด้วย
