Abstract:
คำวินิจฉัยของคณะอนุญาโตตุลาการระหว่างประเทศและคำพิพากษาของศาลระหว่างประเทศ มีฐานะเป็นสิ่งที่ช่วยในการกำหนดหลักกฎหมาย โดยมิใช่แหล่งที่มาโดยตรงของกฎหมาย อีกทั้งคำวินิจฉัยหรือคำพิพากษาในคดีก่อนหน้าไม่ได้มีผลผูกพันให้คณะอนุญาโตตุลาการระหว่างประเทศหรือศาลระหว่างประเทศต้องยึดตามแนวทางในคดีก่อนหน้า แม่น้ำระหว่างประเทศเป็นทรัพยากรที่รัฐริมน้ำมีการแสวงหาประโยชน์โดยยึดหลักอำนาจอธิปไตยเหนือดินแดน ซึ่งก่อให้เกิดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมในลักษณะข้ามเขตแดนต่อทั้งรัฐริมน้ำอื่น และพื้นที่ส่วนรวมของโลก แม้ว่าปัจจุบันมีกฎหมายจารีตประเพณีที่ควบคุมการใช้แม่น้ำระหว่างประเทศในลักษณะที่มิใช่เพื่อการเดินเรือ แต่หลักกฎหมายที่สามารถนำมาใช้บังคับเกี่ยวกับสิทธิหน้าที่ของรัฐริมน้ำหรือคุ้มครองสิ่งแวดล้อมของแม่น้ำระหว่างประเทศยังมีความไม่ชัดเจนทั้งในด้านสถานะและเนื้อหา จากการศึกษาพบว่า คำวินิจฉัยของคณะอนุญาโตตุลาการและคำพิพากษาของศาลระหว่างประเทศมีบทบาทในการบ่งชี้และยืนยันหลักกฎหมายระหว่างประเทศ สร้างความชัดเจนให้กับหลักกฎหมายระหว่างประเทศ และพัฒนากฎหมายระหว่างประเทศซึ่งมีผลเป็นการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมของแม่น้ำระหว่างประเทศ