ผลของโปรแกรมการบริหารข้อไหล่ร่วมกับการบริหารกายจิตด้วยชี่กงต่อความสามารถในการเคลื่อนไหวข้อไหล่ของผู้ป่วยมะเร็งเต้านมหลังได้รับการผ่าตัด

Abstract

การวิจัยกึ่งทดลองนี้ มีวัตถุประสงค์ เพื่อเปรียบเทียบความสามารถในการเคลื่อนไหวข้อไหล่ของผู้ป่วยมะเร็งเต้านมหลังได้รับการผ่าตัด กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ป่วยโรคมะเร็งเต้านมที่ได้รับการรักษาด้วยการผ่าตัด และเข้ามารับการรักษาที่หอผู้ป่วยศัลยกรรม โรงพยาบาลตำรวจ จำนวน 51 คน แบ่งเป็นกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง โดยจับคู่กลุ่มตัวอย่างให้มีคุณสมบัติคล้ายกันในเรื่องวิธีการผ่าตัด เต้านมข้างที่ผ่าตัด และอายุ กลุ่มควบคุมได้รับการพยาบาลตามปกติ ในขณะที่กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมการบริหารข้อไหล่ร่วมกับบริหารกายจิตด้วยชี่กง ซึ่งผู้วิจัยพัฒนาขึ้นจากโปรแกรมการบริหารข้อไหล่ของ นงนุช ทากัณหา และคณะ (2550) ผสมผสานกับการบริหารกายจิตด้วยชี่กงวิถีไทยของ สุรีพร ธนศิลป์ (2555) ตามกระบวนการพยาบาล 4 ขั้นตอนของ Yura & Walsh (1983) ระยะเวลา 4 สัปดาห์ เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล และเครื่องมือโกนิโอมิเตอร์ใช้ประเมินความสามารถในการเคลื่อนไหวข้อไหล่ 5 ท่า คือ ท่างอแขน ท่าเหยียดแขน ท่ากางแขนออก ท่าหมุนเข้าด้านใน และท่าหมุนแขนออกด้านนอก ตรวจสอบความเที่ยงของโกนิโอมิเตอร์ด้วยวิธีการหาความเที่ยงของผู้ประเมิน ได้ค่าเท่ากับ 1 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติทดสอบค่าที ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ ความสามารถในการเคลื่อนไหวข้อไหล่ในทุกท่าของผู้ป่วยมะเร็งเต้านมหลังการทดลองของกลุ่มทดลองมากกว่ากลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05