Abstract:
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงพรรณนา ณ จุดเวลาใดเวลาหนึ่ง เพื่อศึกษาถึงการปรับตัวและปัจจัยที่เกี่ยวข้องของนักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่ 1 คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดล โดยเก็บรวบรวมข้อมูลของนักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่ 1 คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดล ภาคการเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2557 จำนวน 284 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แบบสอบถามข้อมูลพื้นฐาน 2) แบบประเมินความฉลาดทางอารมณ์ของกรมสุขภาพจิต 3) แบบสำรวจปัญหาการปรับตัว สถิติเชิงพรรณนาที่ใช้ในการอธิบายลักษณะทั่วไปของประชากร ได้แก่ ค่าสัดส่วน ร้อยละ ค่าเฉลี่ยเลขคณิต และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และใช้สถิติเชิงอนุมานในการทดสอบความสัมพันธ์ของปัญหาการปรับตัวกับปัจจัยส่วนบุคคลและความฉลาดทางอารมณ์ โดยใช้สถิติ Pearson's product moment correlation coefficient, Independent samples t-test, One way ANOVA และ Multiple Regression Analysis ผลการศึกษา พบว่า นักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่ 1 คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดล ส่วนใหญ่มีปัญหาในการปรับตัวในภาพรวม 10 ด้าน อยู่ในระดับต่ำ เมื่อแยกรายด้าน พบว่า มีปัญหาการปรับตัวในด้านการปรับตัวทางการเรียน อยู่ในระดับปานกลาง และมีปัญหาการปรับตัวในด้านกิจกรรมสังคมและนันทนาการ ด้านสุขภาพและพัฒนาการด้านร่างกาย ด้านความสัมพันธ์ทางสังคม ด้านหลักสูตรและการสอน ด้านการปรับตัวทางอารมณ์และส่วนตัว ด้านศีลธรรมจรรยาและศาสนา ด้านบ้านและครอบครัว ด้านการปรับตัวทางเพศ ด้านการเงิน สภาพความเป็นอยู่และการงาน อยู่ในระดับต่ำ สำหรับความฉลาดทางอารมณ์ พบว่า นักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่ 1 คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดล มีคะแนนความฉลาดทางอารมณ์ในด้านรวม อยู่ในเกณฑ์ปกติ โดยมีคะแนนความฉลาดทางอารมณ์ด้านดี อยู่ในเกณฑ์สูงกว่าปกติ ด้านเก่ง อยู่ในเกณฑ์ปกติ และด้านสุข อยู่ในเกณฑ์ปกติ และพบว่า ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับปัญหาการปรับตัวในภาพรวมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ได้แก่ ความฉลาดทางอารมณ์ (p < 0.01) และปัจจัยที่สามารถทำนายปัญหาการปรับตัวในภาพรวม คือ ความฉลาดทางอารมณ์ (r2 = 0.367,p < 0.01) ข้อมูลของการศึกษาครั้งนี้จะเป็นประโยชน์ในการเข้าถึงปัญหาการปรับตัวและสามารถหาแนวทางช่วยเหลือและป้องกันด้านสุขภาพจิตให้แก่นักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่ 1 คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดล
