Abstract:
หนังสือพิมพ์ถือว่าเป็นสื่อมวลชนอีกแขนงหนึ่งที่มีเสรีภาพในมาตรา45 ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2550 ที่มีหน้าที่ตรวจสอบสอดส่องและติดตามข้อมูลข่าวสารตลอดจนการเคลื่อนไหวของข่าวสารบ้านเมือง ในการรายงานข่าวที่เกิดขึ้นในสังคมตามข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้น เพื่อตอบสนองสิทธิการรับรู้ของประชาชนและประโยชน์สาธารณะ ในปัจจุบันมักจะพบว่าหนังสือพิมพ์มักจะใช้เสรีภาพในการเสนอข่าวกระทบกับสิทธิเสรีภาพผู้ถูกกล่าวหาหรือจำเลย พาดพิงและละเมิดถึงสิทธิส่วนตัว สิทธิในครอบครัว และมักเสนอข่าวในทางประจาน ผู้ถูกกล่าวหา อันขัดต่อกฎหมายรัฐธรรมนูญ มาตรา 39 ซึ่งบัญญัติคุ้มครองสิทธิทางอาญาของ ผู้ถูกกล่าวหาว่าได้รับการสันนิษฐานไว้ก่อนว่าเป็นผู้บริสุทธิ์ ปัญหาการเสนอข่าวของหนังสือพิมพ์ในการประจานผู้ถูกกล่าวหาจึงเป็นการละเมิด ต่อสิทธิในกระบวนการยุติธรรมของผู้ต้องหาหรือจำเลยและละเมิดต่อศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์ในอันที่จะถูกลดค่าของความเป็นมนุษย์ลงมิได้
แม้ว่าเขาจะตกเป็นผู้ต้องหาหรือจำเลยก็ตามเขายังคงมีสถานะเป็นมนุษย์ การประจานให้เขาได้รับการถูกดูหมิ่นเกลียดชังและอาจทำให้เขาถูกกระทบกระเทือนต่อกระบวนการยุติธรรมในการต่อสู้คดี และถูกสังคมตำหนิและพิพากษาก่อนกระบวนการยุติธรรมว่าเขาเป็นผู้กระทำผิด นอกจากจะขัดต่อมาตรา 39 แล้วยังเป็นการล่วงละเมิดต่อศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ ซึ่งมีสถานะตามกฎหมายรัฐธรรมนูญรับรองเฉกเช่นเดียวกับสิทธิเสรีภาพการนำเสนอข่าวของหนังสือพิมพ์ ด้วยเหตุนี้จึงนำมาสู่การศึกษาการใช้เสรีภาพเสนอข่าวของหนังสือพิมพ์ จะต้องคำนึงถึงสัดส่วนแห่งสิทธิ และขอบเขตการใช้สิทธิมิให้เกินขอบเขต ไม่ใช้สิทธิเสรีภาพเกินขอบเขต จนไปกระทบกับสิทธิเสรีภาพของผู้ถูกกล่าวหา อันได้รับความคุ้มครองในรัฐธรรมนูญแฉกเช่นเดียวกันกับเสรีภาพการเสนอข่าวของหนังสือพิมพ์ เพื่อให้เป็นไปตามเจตนารมณ์แห่งรัฐธรรมนูญในการบังคับใช้ และหนังสือพิมพ์ควรมีความรับผิดชอบ มีกระบวนการทำงานให้อยู่ในกรอบของกฎหมายและจริยธรรมจรรยาบรรณแห่งวิชาชีพ
