Abstract:
งานวิจัยนี้ใช้เทคนิคอนุกรมเวลาอินซาร์ตรวจวัดอัตราการทรุดตัวของกรุงเทพมหานครและปริมณฑลในช่วงปี ค.ศ. 1996-2000 โดยใช้ข้อมูลเฟสจากภาพดาวเทียมเรดาร์ ERS1 และ ERS2 ทั้งหมด 18 ภาพ ครอบคลุมพื้นที่ประมาณ 10,000 ตร.กม. ได้จำนวนจุดภาพที่สามารถใช้เป็นจุดตรวจสอบกว่า 280,000 จุด เมื่อทดสอบทางสถิติด้วย t-test ระหว่างอัตราการทรุดตัวจากอินซาร์กับอัตราการทรุดตัวของหมุดระดับในโครงข่ายระดับตรวจสอบการทรุดตัวจำนวน 20 หมุด พบว่าหมุดระดับ 15 หมุดให้ค่าการทรุดตัวที่สอดคล้องกับอินซาร์ในขณะที่ 5 หมุดที่ไม่สอดคล้องกัน มี 2 หมุดที่อัตราจากงานระดับเร็วกว่าซึ่งน่าจะมาจากสาเหตุของ Phase unwrapping error ของอินซาร์ ส่วนอีก 3 หมุดที่เหลือที่งานระดับตรวจวัดอัตราการทรุดตัวได้ช้ากว่า น่าจะมาจากสาเหตุของ double-bounce ของคลื่นไมโครเวฟ เมื่อนำอัตราการทรุดตัวจากงานวิจัยนี้ผนวกกับอัตราการทรุดตัวที่เป็นผลจากงานวิจัยก่อนหน้าสองชิ้นในช่วงปี ค.ศ. 2005-2010 และปี ค.ศ. 2009-2012 พบค่าการทรุดตัวสะสมในช่วงปี 1996-2012 ที่ค่อนข้างมากในระดับ 40-45 เซ็นติเมตรที่บริเวณ 1) แขวงสามไหม เขตสามไหม 2) แขวงสีกัน เขตดอนเมือง และ 3) อำเภอเมือง สมุทรปราการ สำหรับแนวโน้มของอัตราการทรุดตัวพบว่าพื้นที่กรุงเทพมหานครส่วนใหญ่มีอัตราการทรุดตัวที่ช้าลง โดยพื้นที่เขตดอนเมืองและสามไหมที่มีแนวโน้มช้าลงอย่างมาก ในขณะที่เขตยานนาวา, บางรักและสาธร มีอัตราการทรุดตัวที่เกือบคงที่ แต่ในทางตรงข้าม พบว่าบริเวณตำบลบางแก้ว อ.บางพลี และตำบลปากน้ำ อำเภอเมืองสมุทรปราการ ที่พบแนวโน้มการทรุดตัวที่เร็วขึ้นอย่างมาก เมื่อผนวกกับสภาพภูมิประเทศของจังหวัดสมุทรปราการที่เป็นพื้นที่ราบต่ำติดทะเล ทำให้ทั้งสองบริเวณนี้เป็นบริเวณที่มีความเสี่ยงจากน้ำทำเลท่วมในอนาคตและความมีการติดตามการทรุดตัวอย่างต่อเนื่องต่อไป
