Abstract:
วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มุ่งศึกษาวิเคราะห์แนวความคิด รูปแบบของลีลาการแสดง องค์ประกอบการแสดง ตลอดจนการบริหารจัดการ ของการแสดงนาฏยศิลป์ไทยร่วมสมัยในรูปแบบโพสต์โมเดอร์นดานซ์ (Post – Modern Dance) ชุดอ้างว้าง และศึกษาเพื่อนำมาวิเคราะห์ความสำคัญของการแสดงนาฏยศิลป์ไทยร่วมสมัยในรูปแบบโพสต์โมเดอร์นดานซ์ ชุดอ้างว้างโดย นราพงษ์ จรัสศรี ที่ส่งผลต่อบริบททางสังคม การศึกษาครั้งนี้ผู้วิจัยเลือกใช้วิธีดำเนินการวิจัยที่หลากหลาย ได้แก่ ศึกษาค้นคว้าข้อมูลจากหนังสือ เอกสารทางวิชาการ และเว็บไซต์ต่างๆ รวมทั้งศึกษาข้อมูลจากการสัมภาษณ์บุคลากรในการจัดงาน If...International Performing Arts Festival เทศกาลศิลปะ โดยรวบรวมข้อมูลนำมาวิเคราะห์และดำเนินการจัดทำเป็นรูปเล่ม งานวิจัยในระดับต่อไป ผลการศึกษาจากการดำเนินการดังกล่าวพบว่ารูปแบบของการแสดงประกอบด้วย นักแสดงเครื่องแต่งกาย เพลงประกอบการแสดง ฉาก สถานที่ที่ใช้ในการแสดง อุปกรณ์ประกอบการแสดงการแต่งหน้าทำผม การฝึกซ้อม รวมถึงแนวคิดของการออกแบบลีลาและการเคลื่อนไหว ซึ่งเป็นแนวคิดของการแสดงนาฏยศิลป์ไทยร่วมสมัยในรูปแบบนาฏยศิลป์ไทยร่วมสมัยในรูปแบบโพสต์โมเดอร์นดานซ์ ชุดอ้างว้าง ศิลปินต้องการที่สื่อให้เห็นถึงความอ้างว้าง ความเหงาของมนุษย์ที่ประสบกับสภาวะดังกล่าวของแต่ละเชื้อชาติ โดยนำเสนอผ่านการแสดงในรูปแบบโพสต์โมเดอร์นดานซ์ ศิลปินได้หยิบยก นำอุปกรณ์ต่างๆอาทิ ม่านสีขาว สุนัข ไม้พาย เป็นต้น นำมาใช้ในการแสดงเพื่อสื่อในเชิงสัญญาลักษณ์ของความเหงาโดยนราพงษ์ จรัสศรี ซึ่งเป็นผู้บุกเบิกการแสดงในรูปแบบนาฏยศิลป์ไทยร่วมสมัย และเล็งเห็นถึงประโยชน์ทางด้านการศึกษาในวงการนาฏยศิลป์ไทยร่วมสมัยในอนาคต ทั้งนี้ความสำคัญของการแสดงนาฏยศิลป์ไทยร่วมสมัยในรูปแบบโพสต์โมเดอร์นดานซ์ ชุดอ้างว้างที่ส่งผลต่อบริบททางสังคม อาทิ ทางด้านสังคมและสิทธิของผู้สูงอายุ การศึกษา เศรษฐกิจ และผู้ชมการแสดงอันเป็นประโยชน์ต่อนิสิต นักศึกษา และประชาชนบุคคลทั่วไปที่มีความสนใจทางด้านนาฏยศิลป์ไทยร่วมสมัย เพื่อเป็นการต่อยอดทางด้านความคิด การออกแบบ และก่อให้เกิดผลงานที่มีประสิทธิภาพต่อไปตามลำดับ
