Abstract:
วิทยานิพนธ์นี้ศึกษาแนวคิดและยุทธศาสตร์ทางการเมืองของ ดี. เอ็น. ไอดิต เลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์อินโดนีเซียระหว่างปี 1951-1965 ซึ่งมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการกำหนดทิศทางและการขับเคลื่อนพรรค ภายใต้การนำของไอดิต พรรคคอมมิวนิสต์อินโดนีเซียเติบโตขึ้น มีฐานมวลชนและแนวร่วมให้การสนับสนุนมากที่สุดนับตั้งแต่ก่อตั้งพรรค จนถือได้ว่าเป็นพรรคคอมมิวนิสต์ที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในโลกนอกค่ายคอมมิวนิสต์ก่อนจะถูกปราบอย่างราบคาบในปี 1965 ข้อเสนอหลักของวิทยานิพนธ์คือแนวคิดและยุทธศาสตร์ทางการเมืองของไอดิตในช่วงปี 1951-1965 วางอยู่บนพื้นฐานการวิเคราะห์โครงสร้างสังคม การประเมินสถานการณ์และเงื่อนไขทางการเมือง เศรษฐกิจ และสังคมอินโดนีเซียเป็นสำคัญ โดยมีลักษณะที่ยืดหยุ่น มีพัฒนาการทางความคิดที่ต่อเนื่อง และมีการปรับเปลี่ยนภายใต้บริบททางการเมืองและสังคมอินโดนีเซียที่มีการเปลี่ยนแปลงในแต่ละช่วง ที่สำคัญคือการปรับเปลี่ยนแนวทางจากการสร้างแนวร่วมแห่งชาติและการต่อสู้ทางรัฐสภา ซึ่งปฏิเสธการต่อสู้ด้วยอาวุธในทศวรรษ 1950 มาสู่การปลุกระดมมวลชนอย่างหนักในปี 1963 เป็นต้นมา จนนำไปสู่ความพยายามติดอาวุธให้กับชาวนา และนำไปสู่ความขัดแย้งกับกองทัพอินโดนีเซีย จนกระทั่งถูกปราบในเหตุการณ์เกสตาปูปี 1965
