Abstract:
วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มุ่งศึกษาถึงข้อท้าทายในการใช้ความคุ้มกันของรัฐจากเขตอำนาจศาลและการบังคับคดีในกรณีการละเมิดกฎหมายมนุษยธรรมระหว่างประเทศอย่างร้ายแรง ซึ่งโดยทั่วไปนั้นกฎหมายมนุษยธรรมระหว่างประเทศเป็นกฎหมายที่กำหนดให้การคุ้มครองแก่ปัจเจกชนในบริบทของภาวะขัดกันทางอาวุธ ดังนั้น เมื่อใดก็ตามที่สิทธิของปัจเจกชนถูกละเมิด ปัจเจกชนเหล่านั้นมีสิทธิที่จะได้รับการเยียวยา อย่างไรก็ตาม สิทธิของปัจเจกชนในการอ้างสิทธิที่จะได้รับการเยียวยาต่อรัฐต่างประเทศในเขตอำนาจทางแพ่งของศาลภายในถูกจำกัดโดยการใช้หลักความคุ้มกันของรัฐ ยิ่งไปกว่านั้น ในคดี "Jurisdictional Immunities of the State" ศาลยุติธรรมระหว่างประเทศได้วินิจฉัยยืนยันว่าหลักความคุ้มกันของรัฐได้รับสถานะเป็นกฎหมายจารีตประเพณีระหว่างประเทศและรัฐต่างประเทศยังคงอุปโภคความคุ้มกันของรัฐได้แม้ว่าการละเมิดที่เกิดขึ้นจะเป็นการละเมิดกฎหมายมนุษยธรรมระหว่างประเทศอย่างร้ายแรงก็ตาม จากการศึกษาพบว่า ในปัจจุบันยังไม่ปรากฏถึงตราสารระหว่างประเทศ แนวปฏิบัติของรัฐ หรือแนวคิดใดๆของพัฒนาการที่ชัดเจนภายใต้กฎหมายประเทศที่เกี่ยวข้องกับข้อยกเว้นในการใช้ความคุ้มกันของรัฐจากเขตอำนาจทางแพ่งของศาลภายใน อย่างไรก็ตาม จากการศึกษายังคงพบด้วยว่ายังมีทางเลือกอื่นภายใต้กฎหมายระหว่างประเทศ เช่น รัฐที่เกี่ยวข้องตกลงทำความตกลงเพื่อจัดตั้งกลไกพิเศษและมีประสิทธิภาพเพื่อให้การเยียวยา หรือรัฐสามารถปฏิบัติตาม “UN Basic Principle and Guidelines” เพื่อให้เป็นแนวทางในการเข้าถึงอย่างเท่าเทียมกันของปัจเจกชนในการเยียวยาที่มีประสิทธิภาพดังที่ได้ให้ไว้ภายใต้กฎหมายระหว่างประเทศ
