Abstract:
วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มุ่งวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างอารมณ์ขันกับอิสรภาพในคัมภีร์จวงจื่อ จากการศึกษาได้ข้อสรุปว่า อารมณ์ขันไม่เพียงแต่จะเป็นกลวิธีสำคัญที่จวงจื่อใช้ในการปลดปล่อยมนุษย์ไปสู่อิสรภาพเท่านั้น แต่ยังเป็นเครื่องสะท้อนท่าทีของผู้มีอิสรภาวะ อันเป็นเป้าหมายหลักในโครงการทางปรัชญาของจวงจื่ออีกด้วย วิทยานิพนธ์นี้ยังเสนอด้วยว่า อิสรภาพที่เป็นเป้าหมายทางปรัชญาของจวงจื่อดังกล่าวนั้น หมายถึง การท่อง หรือการเล่นไปกับการแปรเปลี่ยนของโลกและสรรพสิ่ง แต่มนุษย์มักติดอยู่กับกับดักทางความคิด โดยเฉพาะการมีกรอบคิดที่มีมนุษย์เป็นศูนย์กลาง การยึดมั่นในค่านิยมทางสังคม ขนบจารีตต่างๆ และความกลัว เช่นกลัวความเจ็บป่วย และความตาย เป็นต้น อารมณ์ขันที่เป็นทั้งกลวิธีและเครื่องสะท้อนอิสรภาพจากพันธนาการทางความคิดดังกล่าว จึงมีลักษณะที่สะท้อนการมีประสบการณ์โปร่งเบาและหลอมรวมไปกับโลก มุ่งคลายความยึดมั่นในกรอบเกณฑ์การตัดสินโลก สะท้อนการปรับเปลี่ยนโลกทัศน์ มุ่งให้เกิดการเคารพสรรพชีวิตอื่น และเสียดสี ประชดประชัน ท้าทายขนบจารีต
