หลักการได้มาซึ่งเกาะในทะเลตามกฎหมายระหว่างประเทศ : ศึกษาคำพิพากษาศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ

Abstract

ปัจจุบันในทางระหว่างประเทศได้เกิดปัญหาการแย่งชิงสิทธิเหนือเกาะต่างๆมากมาย จากเหตุดังกล่าวจึงเป็นสิ่งชวนคิดว่า เมื่อเกิดปัญหาการอ้างสิทธิทับซ้อนเหนือเกาะ การจะพิจารณาว่ารัฐใดมีสิทธิเหนือเกาะดีกว่ากันนั้น จะนำหลักการใดมาปรับใช้ แม้ว่าหลักการเกี่ยวกับเกาะจะมีนิยามและระบอบของเกาะที่กำหนดให้รัฐมีสิทธิเหนือเกาะสามารถมีเขตทางทะเลได้ ดังที่สะท้อนให้เห็นในอนุสัญญาฯ ค.ศ. 1982 แต่อย่างไรก็ตามอนุสัญญาดังกล่าวก็มิได้กำหนดหลักการได้มาซึ่งเกาะไว้ จึงต้องนำหลักการได้มาซึ่งดินแดนมาปรับใช้ ทั้งนี้แม้หลักการได้มาซึ่งดินแดนจะปรากฏอธิบายหลักการให้เห็นในตำรากฎหมายระหว่างประเทศ แต่อย่างไรก็ดีเพื่อความชัดเจนต่อหลักการดังกล่าว จึงได้นำเอาคำพิพากษาในคดี Minquiers and Ecrehos คดี Sovereignty over Ligitan and Sipadan คดี Territorial and Maritime Dispute between Nicaragua and Honduras in the Caribbean Sea และคดี Sovereignty over Pulau Batu Puteh ที่ต่างพิพาทเกี่ยวกับสิทธิเหนือเกาะมาเป็นกรณีศึกษา เพื่อช่วยขยายหลักการได้มาซึ่งเกาะให้ชัดเจนขึ้น สำหรับคำพิพากษาทั้งสี่คดี ที่นำมาเป็นกรณีศึกษาช่วยขยายหลักการได้มาซึ่งดินแดนโดยการยกให้ในมิติที่ว่า รัฐผู้ยกให้จะยกเกาะใดให้แก่ผู้รับโอนจะต้องระบุให้ชัด ถ้าการยกให้ดังที่ปรากฏในเอกสารต่างๆไม่ชัดเจน ผู้รับโอนจะอนุมานเอาว่ายกให้ตนแล้วไม่ได้ และคำตัดสินทั้งสี่ยังช่วยขยายหลักสิทธิดั้งเดิมที่ว่า สิทธิดั้งเดิมจะอ้างโดยไม่มีหลักฐานไม่ได้ เพราะเมื่อเกิดกรณีพิพาท ศาลจะตรวจสอบจากพยานหลักฐานที่คู่กรณียอมรับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสนธิสัญญา ถ้าไม่พบสิทธิศาลจะตรวจจากเอกสาร เพื่อแสดงการกล่าวย้ำสิทธิที่มีมาในอดีต อีกทั้งคำพิพากษาทั้งสี่คดียังช่วยขยายหลักการใช้สิทธิที่มาจากการใช้อำนาจรัฐในนามของรัฏฐาธิปัตย์ กับหลักการแสดงออกอย่างมีประสิทธิภาพที่ว่า หากศาลไม่สามารถตรวจสอบที่มาแห่งสิทธิได้ ศาลก็จะพิจารณาพฤติกรรม ว่ารัฐใดใช้อำนาจในนามของรัฏฐาธิปัตย์อันแสดงออกถึงความมีประสิทธิภาพมากกว่ากัน เพราะยิ่งใช้อำนาจรัฐมากเพียงใดก็จะทำให้ได้มาซึ่งเกาะมากเพียงนั้น